آشنایی زدایی معنایی در ادب معارص با محوریت احمدرضا احمدی و قیصر امین پور

آشنایی زدایی یکی از موضوعات نقد ادبی جدید یا صورت گرایی است که از اساسی ترین مفاهیم مطرح در نظریه فرمالیستی می باشد؛ زیرا فرمالیست ها با تاکید بر زبان به دنبال ارایه ی دلایل علمی می باشند تا از این رهگذر، متن ادبی را از شکل عادی باز شناسند و به دریافت عناصر زیبا شناسانه یک اثر ادبی بپردازند. آشنایی زدایی به عنوان اصلی ترین محور ادبیت در شعر و معرفی هنجارگریزی معنایی به عنوان اصلی ترین عامل آشنایی زدایی در شعر است. هنجارگریزی معنایی از عوامل شعر آفرینی در نقش ادبی زبان است. در این نوع هنجارگریزی نشانه های زبانی از قید مدلول های آشنا و پذیرفته شده در نقش ارجاعی جدا شده و به دال های مستقیم تبدیل می شوند و به این وسیله دریافت معنا به تعویق می افتد. که در این مقاله به آن پرداخته ایم. در این مقاله با عنوان آشنایی زدایی معنایی در ادب معاصر با محوریت احمدرضا احمدی و قیصر امین پور تلاش شده است با تکیه بر دیدگاه های فرمالیست ها در زمینه آشنایی زدایی و برجسته سازی اشعار این دو شاعر توانایی ادب فارسی را از جنبه های مختلف زبانی، بیانی، زیبایی شناسی و آشنایی زدایی معنایی که هدف اصلی این پژوهش است پس از معرفی این شاعر، مورد تحلیل و بررسی قرار دهد.

Keywords:

آشنایی زدایی , برجسته سازی , هنجارگریزی معنایی , احمدرضا احمدی , قیصر امین پور