برآورد زمان سفر حمل و نقل همگانی ( اتوبوس ) با بهره گیری از داده های نرم افزار SCATS و بلیط الکترونیک (مطالعه موردی شهر تهران)

Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 433

This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_TRJ-13-4_009

تاریخ نمایه سازی: 18 اسفند 1397

Abstract:

پیش بینی دقیق زمان سفر وسایل حمل و نقل همگانی نظیر اتوبوس برای استفاده کنندگان از این سیستم و گردانندگان آن دارای اهمیت است. تعیین این زمان سفر به متصدیان حمل و نقل همگانی اجازه می دهد تا در اجرایبرنامه های مدیریتی نظیر تنظیم زمانبندی حرکت اتوبوس ها در ساعات مختلف شبانه روز و با توجه به تعداد ناوگان در شبکه اقدام مناسب را انجام دهند. بدیهی است تنظیم برنامه زمان بندی در سیستم می تواند حداقل زمان انتظار و افزایش مطلوبیت سیستم حمل و نقل را برای استفاده کنندگان در پی داشته باشد. زمان سفر اتوبوس ها تحت تاثیر عوامل مختلفی نظیر تقاضای مسافر، شرایط آب و هوایی و وضعیت جریان ترافیک قرار دارد که برای به دست آوردن یک زمان سفر دقیق لزوما باید تمامی این عوامل تاثیر گذار در نظر گرفته شود. عمده مدل های توسعه یافته در زمینه برآورد زمان سفر اتوبوس ها صرفا از داده ای تاریخی وابسته به زمان استفاده نموده اند. در این تحقیق برپایه نگرشی نو علاوه بر در نظر گرفتن عامل وضعیت جریان ترافیک به عنوان عامل تاثیر گذار در تعیین زمان سفر اتوبوس ها، از اطلاعات مربوط به تقاضای سفر مسافران جهت برآورد زمان سفر استفاده گردیده است. همچنین مدلی براساس داده های تاریخی که صرفا از متغیرهای زمانی (زمان از روز و روز از هفته) استفاده می کرد و مدلی با تمرکز بر روی وضعیت جریان ترافیک که فقط از احجام عبوری و درجه اشباع تقاطعات پایین دست استفاده می نمود نیز، جهت مقایسه توسعه یافتند. در نهایت مدل شبکه عصبی پیشنهادی در قالب یک مطالعه موردی ارزیابی گردید. نتایج نشان دهنده عملکرد بهتر مدل پیشنهادی در قالب شاخص میانگین درصد خطای مطلق و جذر میانگین مربعات می باشد.

Authors

شهریار افندی زاده

دانشیار، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران

امیرمسعود معمارنژاد

دانشجوی دکتری، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم وصنعت ایران، تهران، ایران