اولویت سنجی شاخص های پایداری اجتماعی محله ای (نمونه موردی:محله گلدشت معالی آباد شهر شیراز)

یکی از وظایف جوامع امروزی، خلق شهرها و محله های پایدار در زمینه های اقتصادی، زیست محیطی و به ویژهاجتماعی است چراکه به دلیل پیچیدگی های زندگی شهری تعاملات و روابط اجتماعی بین ساکنان کاهش یافته است.پایداری اجتماعی به عنوان بعد مهمی از توسعه پایدار که می تواند روابط اجتماعی بین شهروندان را افزایش دهدمفهومی است که کمتر مورد توجه قرار گرفته است. محله ها به عنوان کوچکترین واحد شهری می توانند موثرترین راهبرای رسیدن به توسعه پایدار باشند. محله ها همواره از کارکرد اجتماعی قوی برخوردار بوده اند که با ظهور زندگیشهری معاصر شاهد کمرنگ شدن نقش اجتماعی آن ها هستیم. بنابراین پایداری در بعد اجتماعی به دلیل اینکه بر طیفگسترده ای از رفتارهای اجتماعی و وجود تعامل میان ساکنان محله تمرکز دارد می تواند در تقویت کارکرد اجتماعیمحله ها و سوق دادن آن ها به سمت محله ای پایدار موثر واقع شود. بنابراین هدف از این تحقیق ارتقای سطح پایداریاجتماعی در سطح محله گلدشت معالی آباد شیراز بر اساس اولویت سنجی هریک از شاخص های پایداری اجتماعی میباشد. جهت این کار 7 شاخص امنیت ، مشارکت، تعامل و اعتماد اجتماعی، مسئولیت پذیری، دسترسی به خدمات و تعلقبه مکان به عنوان شاخص های پایداری اجتماعی درنظر گرفته شد. روش تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی است که بااستفاده از مدل تحلیل سلسله مراتبی (AHP) و با استفاده از نرم افزارExpert Choice به تعیین ضریب اهمیت هریک از شاخص ها و زیرشاخص ها و تعیین وزن نهایی آن ها بر اساس نظر کارشناسان پرداخته شد. بر اساس نتایججهت ارتقای سطح پایداری محله گلدشت، شاخص امنیت اجتماعی و دسترسی به خدمات باید در اولویت های اول و دومبرنامه ریزی قرار گیرند. همچنین تعلق به محله در گلدشت در وضعیت مناسب تری قرار دارد و در اولویت آخر قرار می گیرد.

Keywords:

توسعه پایدار , پایداری اجتماعی , محله , برنامه ریزی محله محور