نقش عملکردی تاب آوری در کنترل مدیریت بحران در کاهش خسارات ناشی از زلزله

یکی از بهترین روش های کاهش خسارات در بحران بحث تاب آوری می باشد که شاخص های اجتماعی، اقتصادی، نهادی و رامورد بررسی قرار می دهد به همین خاطر در سال های اخیر به تاب آوری به جای آسیب پذیری تاکید خاصی می شود. توصیف بحرانها برای تشخیص اندازه و حجم آنها همراه با پیش بینی توانمندی مورد نیاز برای حل بحران، از اقدامهای اساسی در مدیریت بحران است .در این پژوهش به منظور شناسایی شاخص های رویکرد تاب آوری و تدوین چهارچوب نظری مفهوم مدیریت بحران از روش های کتابخانه ای- اسنادی استفاده خواهد شد. نتیجه ی این مطالعات تبیین سنجش های تبیین کننده ی مناطق مستعد بکارگیری مفهوم تاب آوری است. که در این پژوهش به ارائه الگوی مناسب برای توصیف بحران و نقش تاب آوری در کنترل بحران پرداخته شده است . که از این رو رویکرد تاب آوری با توجه به دو بحث کاهش اثرات مخرب زلزله و ایجاد بستر مناسب برای بازیابی دوباره شهرها بعد از زلزله و بازگشت به حالت قبلی، رویکردی جدید است که پس از مطرح شدن درگزارش امنیت انسانی سازمان ملل 1994 به بحثی فراگیر مبدل شده است. ترکیب این رویکرد با برنامه ریزی کاربری زمین جهت ارتقای وضعیت بافت و تاب آوری آن می تواند ابزاری مناسب جهت کاهش آسیب پذیری بافت ها و تسریع در بازیابی در برابر زلزله داشته باشد.

Keywords:

تاب آوری , مدیریت بحران , شاخصه های تاب آوری , زلزله.