فرانمایى در تجربه معمارى ایرانى

جستجوى علت برقرارى ارتباط احساسى فضاهاى به جا مانده از تجربه معمارى ایرانى با مخاطبان امروزى موضوع این مقالهاست. پرسش این است که آیا تجربه معمارى ایرانى تجربه اى بیانگر ( فرانمودى) است آیا معماران اغلب گمنام ایرانى هنرمندانىبوده اند که با بیان احساس در قالب فضاى ساخته شده با انسان ها به گفتگو نشسته اند، یا فقط مهندسانى بوده اند که روش هاىبرپایى سازه ها و لزوم یگانگى شکل و سازه و کارکرد را خوب مى دانسته اند مقایسه تجربه معماران مولف امروزى با تجربهمعمارى ایرانى و تحلیل کیفى آنها به کمک نمونه ایده آل فضاى معمارانه، نشان مى دهد ایشان در حرکت از فن ایجاد فضاىساخته شده تا برقرارى ارتباط معنایى با انسان ها از یک مسیر عبور کرده اند و در طراحى فضاى زندگى بینشى عام بر روشکارشان بر گوهر فضا حاکم است که بى زمان و بى مکان است.

Keywords:

فرانمایى , فضاى ساخته شده , متن , دستمایه هاى طراحى , فضاى نرم و سخت