میان رشته ای شدن الگوهای پژوهشی در حوزه علوم انسانی

تولید دانش در اغلب علوم و به و یژه علوم انسانی از طریق جریان تخصصی شدن و تجزیه قضایا یهستی شناختی وروش شناختی ازیکدیگرانجام می گیرد؛ به طوری که علوم انسانی در چارچوبهای بسته، تخصصی، تک رشته ای و مجزا از هم قادر به شناخت، درک و حل مسائل پیچیده و چند بعدی موجود نمی باشد و نمی تواند به فهم و رفع آنها بپردازد. ارائه راهکارهای عملی و کاربردی تر برای حل مسائل اجتماعی، افزایش کارایی علمی دانشمندان ، یکپارچه کردن مفاهیم، روش ها و ابزارهای رشته های مختلف، نقد، تعدیل و اصلاح نظریات و کارهای یکدیگر و در نهایت افزایش خلاقیت علمی و تولید علم از نتایج قابل توجه بین رشت های شدن الگوهای پژوهشی در حوزه علوم انسانی می باشد. در این مقاله، عوامل مؤثر بر میان رشته ای شدن الگوهای پژوهش در نظام دانشگاهی مطرح شده است که از آن میان می توان به ساختار پاداش دانشگاهی، ارتقاء رتبه در ساختار علمی و ساختار سرمایه ای واحدهای تحقیقاتی به عنوان متغیرهای سطح کلان و خصوصیات همکاران، سن، جنسیت، رشته تحصیلی، مرتبه استادی، سابقه کار، تمام یا پاره وقت بودن، وضعیت استخدامی و تنوع عضویت در نهادهای علمی به عنوان فاکتورهای سطح خرد اشاره کرد.

Keywords:

پژوهش , میان رشته ای , نظام دانشگاهی , تولید علم , علوم انسانی