تاثیر همزیستی قارچ قارچ ریشه بر ویژگی های رویشی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی چهار جنس گراس سردسیری در شرایط تنش خشکی

به منظور ارزیابی اثرگذاری های سه گونه قارچ قارچ ریشه یا میکوریزا (clarum Glomus، Glomus fasiculatum و mosseae Glomus) و تنش­ خشکی (با سه سطح رطوبتی 80 ، 55 و 30 درصد ظرفیت زراعی) بر ویژگی­ گراس­های­ لولیوم چندساله (Lolium perenne)، پوآی چندساله (Poa pratensis)، فستوکای پابلند (Festuca aurandiancea) و اگروپیرون (Agropyron elongatum)، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در گلخانه با استفاده از گلدان های استوانه­ای­ انجام شد. نتایج نشان داد، بیشترین درصد پرگنه (کلنی)­سازی ریشه را گراس لولیوم چندساله با گونه موسه­آ و کمترین درصد را پوآی چندساله با گونه کلاروم داشتند. درصد پرگنه­سازی هر سه گونه قارچ با ریشه لولیوم چندساله و فستوکای پابلند در نتیجه تنش خشکی، کاهش ولی درصد پرگنه­سازی گونه­های کلاروم و فسیکولاتوم با ریشه اگروپیرون و پوآی چند­ساله افزایش یافت. قارچ­های فسیکولاتوم و موسه­آ، سبزینه (کلروفیل) و کارتنوئید برگ گراس­های همزیست با آن ها را در بالاترین سطح تنش، بیش از 38 درصد افزایش دادند. گراس­های همزیست با موسه­آ بیشترین محتوای نسبی آب برگ و کمترین نشت یونی و مالون­دی­آلدهید را نسبت به گراس­های همزیست با دیگر گونه­های قارچ داشتند. درمجموع قارچ ریشه توانست تاثیر سوء تنش خشکی بر چمن­ را کاهش دهد ولی تمایل به همزیستی و تاثیر گونه­های مختلف آن بر گراس­های تحت تنش متفاوت بود.

Keywords:

اگروپیرون , پوآ , فستوکا , گلوموس , لولیوم چندساله