بررسی ارتباط ژنتیکی و کانی شناسی عناصر تشکیل دهنده تپه های ماسه ای شرق دشت سیستان

مناطق خشک و نیمه خشک جهان درعرضهای 20 تا 45 درجه شمالی و جنوبی واقع شده اند کشور ایران نیز دراین منطقه واقع شده که به کمربند جهانی فرسایش مرسوم است شناسایی این مناطق به عنوان اصولی ترین و بنیادی ترین کار محسوب می شود دشت سیستان با 8117 کیلومتر مربع وسعت در شرق ایران قرارگرفته است و دارای اقلیمی نامساعد و خشک می باشد که طوفانهای شن و ماسه و حرکت تپه های ماسه ای از عوامل تهدیدکننده ان محسوب می شودوقوع خشکسالی در منطقه سیستان وبه تبع آن کاهش پوشش گیاهی و خشک شدن دریاچه هامون و همچنین وجود بادهای 120 روزه شرایط مناسبی جهت فرسایش بادی و وقوع طوفانهای گردوخاک فراهم اورده است دراین مناطق رخساره های فرسایش بادی بارخان، بارخانوئید و بارخوان های عرضی وجود دارند. بررسی های بعمل آمده شامل مراحل جمع اوری اطلاعات محلی از فرسایش بادی ، بررسی و مقایسه عکسهای هوایی و تصاویر ماهواره ای مربوط به دوره هایمختلف زمانی بررسی مرفولوژی عمومی، تعیین واحد تپه های ماسه ای وبررسی خصوصیات بادهای فرساینده منطقه و نمونه برداری از رخساره ها و انجام ازمایشات گرانولومتری مورفوسکوپکی و کانی شناسی می باشد. با استفاده از اطلاعات گرانولومتری سرعت استانه فرسایش هریک از رخسار ها تعیین شد.

Keywords:

تپه های ماسه ای , دشت سیستان , رسوب شناسی , برخان