تاثیرات رویکرد متعهدانه ی هنر بر دیوارنگاری شهری پس از انقلاب در ایران (براساس جامعه شناسی پی یر بوردیو)

مقاله حاضر، به بررسی تحولات ناشی از رویکرد متعهدانه دیوانگاری پس از انقلاب می پردازد و تغییر سرمایه های نمادین، اجتماعی و فرهنگی آن را که حاکی از تحولات سیاسی و اجتماعی و کنش ها و میدان های قدرت در حوزه هنر و میدان قدرت است معرفی می کند. فرضیه اصلی این است که دیوانگاری در هر دوره ای، تحت نفوذ میدان های قدرت تولید می شود. برای آزمون این فرضیه، آثار دیواری خلق شده پس از انقلاب در شهر تهران، در نظر گرفته شده است. چگونگی فالیت عاملان حاضر هنرمندان نقاش، جایگاه و مواضع این میدان هنری در موقعیت های اجتماعی، سیاسی وهنری زمانه شان ، نوع سرمایه ها و منش های ایشان، عمده پرسش های مطروحه در این نوشتار هستند. روش تحقیق این مقاله با بهره گیری از روش شناسی جامعه شناختی پی یر بوردیو بوده و به تحلیل تکوین میدان دیوانگاری در فضای اجتماعی پس از انقلاب می پردازد. در نتیجه پژوهش حاضر در می یابیم که دیوارنگاری دوره مورد بررسی حاصل تمایز معنادار از دیوانگاری ایران قبل از انقلاب و براساس سرمایه فرهنگی برآمده از حاکمیت سیاسی وقت ایران بوده است این مساله به ویژه در دلبستگی و تعهد دیوانگاری شهری به شعارهای انقلاب، بروز بیشتری یافته و وابستگی دیوارنگاری به میدان قدرت، در بحبوحه انقلاب و همزمان با پیروزی ان، این هنر را به کانون اصلی قدرت که توده های مردمی و جریان های انقلاب بودند متصل می کرد و با آغاز دوره تثبیت انقلاب و سازماندهی میدان قدرت، این هنر تحت حمایت و تایید آن به کار گرفته شد.

Keywords:

دیوارنگاری پس از انقلاب , جامعه شناسی بوردیو , هنر متعهد , هنر اجتماعی , میدان قدرت