بررسی نحوه تحقق ارث کودکان حاصل از باروری های نوین از دیدگاه فقه امامیه و حقوق ایران

باروری نوین یک نوع روش درمانی است، که در اواخر قرن بیستم برای درمان ناباروری در زوجین ایجادشده است. نخستین باردر سال 1765 بر روی ماهیان انجام گردید و درنهایت منجر به درمان ناباروری در انسان شد. در این روش باروری از انواعمختلفی در داخل و خارج از رحم استفاده میشود . اما آنچه که در مورد کودکان آزمایشگاهی و استفاده از روشهای نوینباروری به عنوان سوال در ذهن افکار عمومی و حتی استفاده کنندگان از این نوع باروری ها به وجود می آید نحوه تحقق ارثکودکان حاصل از این روشها است ، که این کودکان با چه کسانی قرابت نسبی دارند و از آنها ارث دریافت می کنند هدف ازاین پژوهش بررسی دیدگاه های فقه امامیه و حقوق ایران درباره وراثت کودکان حاصل از باروریهای مدرن است. روشتحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی است و روش جمع آوری اطلاعات آن کتابخانه ای و از نوع فیش برداری از منابع موجود می باشد. سرانجام با بررسی این موضوع در فقه امامیه و حقوق ایران به این نتیجه رسیدیم که این نوع کودکان متعلق بهصاحبان اسپرم و تخمک هستند و با آنها رابطه نسبی و قانونی دارند و به سبب داشتن نسب قانونی از والدین خود ارث می برند.

Keywords:

ارث , باروری نوین , فقه امامیه , حقوق ایران