ساخت و هنجاریابی مقیاس استفاده مشکل ساز از بازی دیجیتالی در نوجوانان پسر

در مفهوم اعتیاد به بازی دیجیتالی و سنجش دقیق و معتبر آن در سال های اخیر به یکی از مشکلات سلامت روانی مهمتبدیل شده است. هدف پژوهش حاضر طراحی و اعتباریابی مقیاس استفاده مشکل ساز از بازی دیجیتالی بود. تعداد 627گیمر نوجوان به روش خوشه ای چند مرحله ای از شهرهای اردبیل، ساری، کرمان، بوشهر، اصفهان، رشت و تهران انتخابشدند و به مقیاس های استفاده مشکل ساز از بازی محقق ساخته و اعتیاد به اینترنت پاسخ دادند. پس از تقسیم تصادفینمونه به دو گروه، تحلیل عاملی اکتشافی روی نمونه اول (n=313) به ساختار هشت مولفه ای (پیامدهای منفی، خود کنترلی، تحمل، سبک مقابله ای، تحریک پذیری، اشتغال ذهنی، فقدان علاقه به سایر سرگرمی ها و غرقه شدن) انجامید. تحلیل عاملی تاییدی با نرم افزار آموس- 18 در گروه دوم (n=314) حاکی از برازش مطلوب مدل مرتبه دوم بود (RMSEA=0/062, CMIN/DF=2/19 و CFI=0/881). میانگین واریانس استخراج شده (AVE=0/507) و جدول فورنل و لارکر نشان دهنده روایی همگرا و افتراقی مطلوب این مقیاس بودند. همبستگی های معنادار (p<0/01) بین نمره کل مقیاس با اعتیاد به اینترنت (r=0/697)، معدل تحصیلی (r=-0/202)، میزان استفاده روزانه از اینترنت (r=0/278)، میزان بازی روزانه (r=0/325) و سن آغازین استفاده از فضای مجازی (r=0/171) حاکی از روایی ملاکی و همگرای این مقیاس بودند. شاخص اعتبار مرکب (CR=0/985) و ضریب آلفا (α=0/934) محاسبه شدند و میزان شیوع اعتیاد به بازی 37/32% برآورد شد. با توجه به ویژگی های روان سنجی، مقیاس ابزار مناسبی برای سنجش این پدیده محسوب می شود.

Keywords:

استفاده مشکل ساز از بازی دیجیتالی , اعتیاد به بازی دیجیتالی , بازی رایانه ای , بازی ویدئویی