مقایسه روش های مختلف زمین آمار برای برآورد بارندگی سالانه در استان تهران

مطالعه تغییرات مکانی بارش و درک توزیع آن برای توسعه برنامه های راهبردی حفاظت آب و خاک مفید است. حال آنکه مطالعات محدودی به بررسی و تحلیل تغییرات مکانی بارش پرداخته است در این پژوهش تغییرات مکانی بارش در استان تهران بررسی شده است برای این منظور از روش های کریجینگ، کوکریجینگ، میانگین ماکوس فاصله وزنی با توان دو تا پنج و توابع پایه شعاعی به منظور برآورد مکانی بارندگی سالانه در استان تهران با 34 ایستگاه هواشناسی در داخل و اطراف آن با دوره آماری مشترک21 ساله انتخاب شد. برای این منظور داده های بارش با روش های مختلف برازش داده شد و در نهایت با استفاده از روش اعتبارسنجی حذفی، با حذف تک تک ایستگاه ها مبادیر بارش آنها تعیین و با مقادیر برآوردی مقایسه شد. نتایج حاصل نشان داد که برای بارش سالانه در منطقه مورد مطالعه روش کوکریجینگ ساده با بهترین دقت و میانگین مطلق خطای برآورد 61/28 مناسب ترین روش و در رابطه با مدل واریوگرام، مدل کروی برای تحلیل داده های سالانه مناسب تشخیص داده شد

Keywords:

اعتبارسنجی حذفی , بارندگی , توزیع مکانی , درون یابی