بررسی جایگاه شاخص های موثر در بهینه سازی مدیریت بهره برداری از منابع آب زیر زمینی

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 332

This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

BALADEH01_063

تاریخ نمایه سازی: 6 خرداد 1399

Abstract:

پژوهش حاضر با هدف بررسی جایگاه شاخص های موثر در بهینه سازی مدیریت بهره برداری از منابع آب زیر زمینی انجام گرفت. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از لحاظ نحوه ی گرد آوری داده ها، تحقیقی توصیفی پیمایشی است. جامعه آماری شامل کلیه کشاورزان زیان دیده ناشی از پائین آمدن سطح آب های زیرزمینی در شهرستان البرز می باشد که در شش ماه دوم سال 1396 حداقل یکبار از خدمات بیمه نامه محصولات کشاورزی استفاده کرده اند. بدلیل گستردگی جامعه آماری و عدم امکان انتخاب تصادفی افراد، از نمونه گیری به روش طبقه ای در دسترس صورت گرفته است که منظور از آن زیان دیدگانی هستند که جهت انجام کارهای پرداخت خسارت به اداره کل جهاد کشاورزی، در شهرستان البرز مراجعه کرده اند. حجم نمونه انتخابی 250 نفر می باشد. برای جمع آوری داده های مورد نیاز از پرسش نامه محقق ساخته استفاده شد. روایی پرسشنامه توسط تنی چند ( 6 نفر) از متخصصین حوزه مدیریت آب و جهاد کشاورزی، مورد تایید قرار گرفت. پایایی پرسشنامه نیز توسط آلفای کرونباخ مورد ارزیابی قرار گرفت که 92 درصد تعیین گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها ابتدا برای اطمینان از نرمال بودن جامعه، آزمون کولموگروف اسمیرنوف انجام گرفت و بعد از اطمینان از نرمال بودن داده ها، برای بررسی معناداری اختلاف بین توزیع مشاهده شده و توزیع مورد انتظار از آزمون خی دو استفاده شد. نتایج نشان داد که چهار شاخص (تولید محصول به ازای متر مکعب آب ( CPD )، ارزش افزوده به ازای یک متر مکعب آب ، میزان اشتغال به ازای متر مکعب آب ( JPD )، ارزش محصول در واحد آب مصرفی ) در بهینه سازی مدیریت بهره برداری از منابع آب زیر زمینی سهم عمده ای دارند. سپس شاخص های موثر در بهینه سازی مدیریت آب، بر اساس نظرات پاسخگویان به ترتیب میزان اشتغال به ازای متر مکعب آب ( JPD )، ارزش محصول در واحد آب مصرفی، ارزش افزوده به ازای یک متر مکعب آب و تولید محصول به ازای متر مکعب آب ( CPD ) اولویت بندی گردید.

Authors

مهدی اسلام پناه

دکترای مدیریت، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران