تاثیر روش های مختلف فرآوری بر مولفه های تجزیه پذیری شکمبه ای و قابلت هضم روده ای پروتئین خام و اسیدهای آمینه کنجاله سویا در گاوهای هلشتاین

به منظور تعیین تاثیر روش های مختلف فرآوری کنجاله سویای تولیدی از روغن کشی به روش حلال بر تجزیه پذیری شکمبه ای و قابلیت هضم روده ای پروتئین خام و اسیدهای آمینه از سه راس گاو شیری هلشتاین غیرشیرده دارای کانولای شکمبه ای استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) کنجاله سویای فرآوری نشده (شاهد)، 2) کنجاله فرآوری شده با افزودن 25 درصد آب و گرمادهی در دمای 150 درجه سلسیوس به مدت 30 دقیقه، 3) کنجاله گرما داده شده در دمای 150 درجه سلسیوس به مدت 30 دقیقه و 4) کنجاله فرآوری شده با افزودن 3 مول زایلوز به ازای هر مول لیزین و گرما داده شده در دمای 150 درجه سلسیوس به مدت 30 دقیقه، در زمان های 0، 2، 4، 8، 16، 24 و 48 ساعت درون کیسه های نایلونی در شکمبه جاگذاری و نگهداری (انکوباسیون) شدند. فرآوری کنجاله سویا، میزان تجزیه پروتئین خام را در بخش های تجزیه با روند سریع، کند و ثابت به ترتیب کاهش، افزایش و کاهش داد (05/0P<). فرآوری بر درصد ناپدید شدن شکمبه ای اسیدهای آمینه به جز ترئونین تاثیر معنی داری داشت (05/0> P).ناپدید شدن روده ای پروتئین خام تفاوت معنی داری بین تیمارها نشان نداد، اما تفاوت های معنی داری در میزان ناپدید شدن اسیدهای آمینه ضروری به جز ترئونین بین تیمارهای آزمایشی مشاهده شد (05/0 P<). فرآوری با زایلوز موجب افزایش زیست فراهمی اسیدآمینه لیزین شد (05/0P<). این نتایج نشان داد، ترکیب اسیدآمینه ای پروتئین عبوری کنجاله سویا و فرآورده های آن با پروتئین خوراک اولیه متفاوت است.

Keywords:

اسیدآمینه , تجزیه پذیری شکمبه ای , قابلیت هضم روده ای , کنجاله سویا