خانه ایرانی :مکانی برای زیستن ،به معنای زندگی

معماری به مثابه مکان تبلور و تظاهر کالبدی مجموعه ای از روابط پدیده ها و عواملی است که به نیروی نیازهای ویژه با یکدیگر تلاقی می کنند تا ابزاری تازه را پدید اورند شاید بتوان اذعان داشت بارزترین جلوه معمارانه بشر خانه و خانه سازی باشد خانه، خارج از مفهوم و معنای ظاهری و مادی خود مکانی برای شکلگیری معنویت روح ادمی در طول تاریخ بوده است و حال آنکه همانطور که میدانیم آبادی خانه ها نه به ساختمان آنها که به معنویت آنها بسته است مقاله حاضر با هدف بررسی مفهوم و معنای هویت خانه ایرانی که همانا سیر شفافیتی است که در هر زمان متناسب با احوال و نیازها شکل گرفته است و نمادی از ارامش معنا وروح زندگی است به رشته تحریر درامده است در ابتدا به بیان تعاریفی از خانه به مثابه مکانی محدود از فضای زیستی و سپس با رویکردی معمارگونه به مباحث فضا و سازماندهی فضایی در شکل گیری خانه های ایرانی ضمن بیان ارتباطی انسان ایرانی جمع گرا در خانه ایرانی با ذکر مفاهیم شفافیت، محوریت در فضا، سلسله مراتب و تقارن در این وادی خواهید پرداخت.

Keywords:

ماهیت خانه , معماری خانه ایرانی , شفافیت فضا , مرکز گرایی