پیشگیری از وندالیسم از طریق بکارگیری الگوهای طراحی شهری

امنیت شهری یکی از مهم ترین کیفیت های مورد نیاز برای فضاهای شهری است. نبود این کیفیت، مسائل متعددی را به همراه دارد که پدیده وندالیسم یکی از این مسائل است. با توجه به خسارت های مالی و غیر مادی که پدیده وندالیسم به همراه دارد، نیاز به مقابله با آن بیش از پیش مطرح می شود. الگوهای کالبدی در طراحی فضا یکی از راهکارهای مقابله با وندالیسم است. الگوهای طراحی موثر در کاهش وندالیسم و به طور کلی افزایش امنیت اجتماعی رویکرد موثری است که تحت عنوان CPTED مورد استفاده قرار می گیرد. بر این اساس، طراحی شهری باید فضاهای عمومی را به گونه ای خلق کند که زمینه بروز جرم و وندالیسم به حداقل برسد. رویکرد کاربری مختلط، طراحی مسیرهای قابل پیش بینی، نورپردازی مناسب، الگوی طراحی فضاهای قابل دفاع از جمله راهکارهای اجرایی برای دست یابی به امنیت شهری و کاهش جرم و وندالیسم در این رویکرد است. در این مقاله سعی براین است ضمن بررسی اصول موثر در ارتقاء کیفیت امنیت و کاهش وندالیسم در فضاهای شهری، راهکارهای اجرایی و عملیاتی طراحی فضا به منظور کاهش پدیده وندالیسم شرح داده شود. این راهکارها در سه دسته راهکارهای طراحی معماری، راهکارهای طراحی شهری و راهکارهای برنامه ریزی فضایی تقسیم شده است. طراحی بازشوهای مناسب و بالکن ها در بناهای مسکونی، کاربری های مختلط و فعالیت های امن، نحوه چیدمان بناها نسبت به یکدیگر و ... از جمله راهکارهای طراحی محیطی به منظور کاهش پدیده وندالیسم در فضاهای شهری است

Keywords:

وندالیسم , امنیت اجتماعی , الگوهای طراحی شهری