بررسی آموزش مبتنی بر روش تدریس بارش مغزی بر رشد خلاقیت دانش آموزان ابتدایی

هدف پژوهش حاضر، بررسی آموزش مبتنی بر روش تدریس بارش مغزی بر رشد خلاقیت دانش آموزان ابتدایی می باشد. روش پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و ازلحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر سروآباد بودند. ابزار گردآوری داده ها شامل آزمون خلاقیت عابدی (1372) بود که پایایی آن از طریق روش کودر ریچاردسون محاسبه شد که در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب 0/74 و 0/79 بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از معلمان مدرسه تایید شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری کولموگرف اسمیرونوف، همبستگی پیرسون، آزمون t همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد، نمره آزمون خلاقیت دانش آموزان در پیش آزمون 16/60 بود که در پس آزمون به 17/80 افزایش یافته است و این افزایش از نظر آماری نیز معنادار می باشد (p=0/005). در واقع بین دانش آموزانی که با روش تدریس بارش مغزی آموزش دیده اند با دانش آموزانی که این آموزش را ندیده اند در میزان خلاقیت آنها تفاوت معناداری وجود دارد.

Keywords:

روش تدریس بارش مغزی , رشد خلاقیت , معلمان , دانش آموزان ابتدایی