بررسی ساختار مدارس ایرانی اسلامی در دوره صفوی

یکی از شاخصه های اصلی فرهنگ و تمدن در هر عصر ودوره ای نهاد آموزش و توجه به امر تعلیم و تربیت و به تبع آن، پرورش صاحبان ذوق و اندیشه در عرصه علم، ادب و هنر می باشد و بدیهی است که این امر نیز به نوبه خود رابطه ناگسستنی با اوضاع سیاسی و اجتماعی کشور دارد. شکوفایی خلاقیت نیازمند محیطی است که به نوآوری و اندیشه نو اهمیت بدهد. ودستیابی به این محیط و فضای مطلوب در مدارس، یکی از الزامات تحقق مدارس ایرانی- اسلامی است. فضایی مطلوب به فضایی اطلاق می شود که در آن، شرایط فیزیکی کالبدی محیط از نیازهای رفتاری کاربران حمایت نموده و آن را تسهیل نماید. دوره صفوی بدون تردیدعصر طلایی مدارس در ایران به شمار می آید، ازنظر ترکیب کلی پلان آرایش چهار ایوانی کماکان ویژگی اصلی این مدارس بود. بسیاری بر این نکته تاکید می ورزند که مدرسه سازی در دوره صفوی به لحاظ زیبایی، دقت و ویژگی منحصر به فرد کمال در هماهنگی و وحدت شکل و فضا حرف آخر معماری ایرانی- اسلامی در ایران است. نگارنده در زوهش یش رو کوشیدند تا ساختار مدارس ایرانی- اسلامی در دوره صفوی بررسی کند. بر همین اساس پژوهش حاضر که به شیوه توصیفی- تحلیلی و گردآوری اطلاعات آن به شیوه کتابخانه ای انجام گرفته است. نتیجه نشان می دهد که مدرسه سازی در دوره صفوی رشد چشمگیری پیدا کرد، و ا ین مدارس که بر اساس ساختار ایرانی- اسلامی ساخته شدند، نقش مهمی در عرصه تولید اندیشه، ترویج و تثبیت تشیع در جامعه، پرورش عالمان صاحب نام ایفا کرده.

Keywords:

دوره صفوی , مدارس , ساختار , ایران