رابطه خودتنظیمی تحصیلی با معنای تحصیل و انگیزه پیشرفت در دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه خودتنظیمی تحصیلی با معنای تحصیلی و انگیزه پیشرفت در دانش آموزان دختر ناحیه 2 زنجان انجام شد. تحقیق حاضر از جهت هدف، کاربردی و از جهت نحوه گردآوری داده ها از نوع تحقیقات همبستگی می باشد. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه ناحیه 2 زنجان در 10 مدرسه به تعداد 1050 نفر میباشد. برای تعیین حجم نمونه از جدول مورگان و با استفاده از روش نمونهگیری خوشه ای تعداد 281 نفر انتخاب گردید. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های خودتنظیمی تحصیلی سواری و عرب زاده (1392(، معنای تحصیلی هندرسون، کینگ و اسمیت (2006(و پرسشنامه انگیزه پیشرفت هرمنس (1970( استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و نیز ضریب رگرسیون با استفاده از نرم افزار spss انجام شد. نتایج حاصل از تحلیل داده های پژوهش نشان داد که بین خودتنظیمی تحصیلی با معنای تحصیل و انگیزه پیشرفت در دانشآموزان دختر ناحیه 2 زنجان رابطه وجود دارد. از سویی خودتنظیمی تحصیلی میتواند معنای تحصیلی و پیشرفت تحصیلی را در دانش آموزان پیش بینی کند. با استناد به یافته های این پژوهش، پیشنهاد میشود که مدارس برای پرورش خود تنظیمی تحصیلی دانش آموزان برنامه ریزی کرده و از طریق اجرای برنامه های آموزشی خاص و کارگاه های علمی، این مهارت ها را در دانش آموزان پرورش دهند.

Keywords:

خودتنظیمی تحصیلی , معنای تحصیلی , انگیزه پیشرفت و دانش آموزان