نقش میانجی تناسب فرد شغل و تناسب فرد سازمان در رابطه بین سازگاری شغلی با فلات زدگی شغلی پرستاران بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش میانجی تناسب فرد شغل و تناسب فرد سازمان در رابطه بین سازگاری شغلی با فلات زدگی شغلی پرستاران بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی اصفهان به روش همبستگی انجام شد. جامعه آماری پژوهش، کلیه پرستاران دانشگاه علوم پزشکی اصفهان مشغول به خدمت در سال 1397-1396 نفر بود.روش کار: حجم نمونه با استفاده از جدول کرجسی و مورگان 1970 و 343 نفر تعیین شد که با روش تصادفی مرحله ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، چهار پرسشنامه شامل پرسشنامه تناسب فرد و سازمان کیبل و جاج 1996، پرسشنامه تناسب فرد شغل ساکس و اشفورث 1997، پرسشنامه فلاتزدگی شغلی میلیمان 1992 و مقیاس انطباق پذیری مسیر شغلی مارک ساویکاس 2012 بود. روایی محتوایی پرسشنامه ها چند نفر از صاحبنظران موضوعی و روایی صوری پرسشنامه توسط چند تن از افراد جامعه آماری مورد تایید قرار گرفت. ضریب پایایی هر چهار پرسشنامه نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 0/810، 0/776، 0/824، 0/948 برآورد شد. تجزیه وتحلیل داده های پژوهش با استفاده از ضریب همبستگی و مدل معادلات ساختاری توسط نرم افزار SPSS و Amos صورت پذیرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که سازگاری شغلی با فلات زدگی شغلی رابطه منفی P-Value›0/001,r=-0/25 و با تناسب فرد سازمان P-Value›0/001,r=0/28 و تناسب فرد - شغل P-Value=0/002,r=0/33 پرستاران بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی اصفهان رابطه مثبت دارد. فلاتزدگی شغلی با تناسب فرد شغل P-Value=0/009,r=-0/17 و تناسب فرد سازمان P-Value=0/002,r=-0/20 پرستاران بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی اصفهان رابطه منفی دارد. همچنین تناسب فرد شغل و فرد سازمان بین روابط سازگاری شغلی و فلاتزدگی شغلی نقش میانجی دارد. شاخص های برازش مدل از میزان مطلوبی برخوردار بود.نتیجه گیری:با توجه به رابطه معنادار سازگاری شغلی، تناسب فرد شغل ، تناسب فرد سازمان با فلات زدگی شغلی ، توجه به عوامل بازدارنده فلات زدگی شغلی ضروری است و سازمان ها باید بستر مناسب جهت ایجاد سازگاری شغلی و تناسب افراد با شغل و محیط سازمان را فراهم آورند.

Keywords:

سازگاری شغلی , تناسب فرد شغل , تناسب فرد سازمان , فلات زدگی شغلی