بررسی میزان اثر بخشی آموزش به بیمار توسط پرستاران در بخش های مختلف، بیمارستان آیت اله روحانی بابل

مقدمه : آموزش به بیمار مجموعه تجربیاتی است که برای بیمار فراهم می شود تا تاثیری مثبت بر آگاهی، عملکرد و نگرش او در مراقبت از خود داشته باشد.هدف از این مطالعه تعیین اثربخشی آموزش به بیمار توسط پرستاران در بخش های مختلف بیمارستان آیت الله روحانی بابل انجام شد. روش کار : در این مطالعه مقطعی، 400 نفر از بیماران در مرحله بستری و ترخیص از بیمارستان به طور تصادفی انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از چک لیست ، که به همین منظور تدوین و از اعتبار و اعتماد علمی آن اطمینان حاصل شده بود، جمع آوری و با استفاده از نرم افزار SPSS و بهره گیری از شیوه های آمار توصیفی و استنباطی (آزمون Chi-Square) در سطح معنی داری 05/0P≤ تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: 4/57% از افراد مورد پژوهش مرد و 6/42% زن بودند. بیشتر آنها (6/70%) متاهل، 69% دارای تحصیلات راهنمایی و متوسطه و سایر آنها فاقد سواد یا در سایر سطوح تحصیلی بودند. میزان اثربخشی ،آموزش های ارائه شده در بخش های مختلف تفاوت معنی داری داشت. بدین صورت که بخش های آنژیوگرافی، زنان، زایشگاه، CCU، قلب اطفال و چشم دارای بیشترین اثربخشی آموزش بر بیمار و بخش های عفونی، گوارش،قلب و مغزو اعصاب دارای کمترین اثربخشی آموزش بر بیمار بودند. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد اجرای آموزش به بیمار در راستای طرح حاکمیت بالینی و استانداردهای اعتبار بخشی بیمارستان نقش قابل ملاحظه ای داشت. لذا با شناخت و ریشه یابی مشکلات و نواقص آن و با تغییر فرایندها می توان جهت بهبود فرایند آموزش به بیمار گام برداشت.

Keywords:

آموزش , بیماران , اثربخشی