مروری بر توسعه زیرساخت فناور در رشته های مهندسی عمران، معماری و شهرسازی ایران؛ با رویکرد توسعه صنعت راه و ساختمان

از دیرباز صنعت راه و ساختمان در پی بهبود و بهینه سازی ساختار ها بوده است. مهندسی عمران، معماری و شهرسازی به عنوان رشته های بستر ساز این صنعت از نوآوری ها برای بهبود مواد ساختمانی و روش های ساخت و ساز بهره برده اند. امروزه با برجسته شدن نقش زیرساخت ها و نیاز به بهسازی آنها، این صنعت به بررسی و ازمایش فناوری هایی می پردازد که تسهیل بخش ایجاد زیرساخت های جدید و اصلاح زیرساخت های موجود باشد. به کارگیری فناوری های به روز و نوین در ساخت و ساز، به عنوان یکی از مهم ترین زیرساخت های توسعه در تحقق اهداف صنعت راه و ساختمان کشور ، بسیار حائز اهمیت است. اصلاح الگوی مصرف در صنعت راه و ساختمان، به توسعه و ورود صنعتی سازی و بهره مندی از روش های نوین در توسعه این صنعت بستگی دارد، چراکه افزایش طول عمر راه و ساختمان و بهبود کیفیت آنها، بکارگیری مصالح با کیفیت، صرفه جویی در زمان از مزایای استفاده از فناوری های نوین در صنعت راه و ساختمان به شمار می روند. به علاوه، توسعه زیرساخت فناور به شکلی مناسب می تواند راه گشای حضور ایران در عرصه رقابت جهانی باشد، و می توان ادعا کرد توسعه زیرساخت فناور در عرصه راه و ساختمان، کلید توسعه پایدار کشور است. توجه به بهره گیری از فناوری نوین ساخت و ساز، چه در بخش های عمرانی، معماری و شهرسازی، به عنوان زیرساخت اصلی توسعه صنعتی، در دستیابی به اهداف صنعت راه و ساختمان کشور بسیار شایان توجه است. از جمله مزایای بکارگیری زیرساخت های فناور در عرصه توسعه راه و ساختمان می توان به ساخت و ساز ایمن، با کیفیت، مقاوم و ارزان، ممانعت از اتلاف انرژی و زیاده روی در استفاده از مصالح ساختمانی، تقلیل زمان ساخت و ساز، بهبود کیفیت ساخت و نیز امکان بازیافت مصالح در زمان تخریب ساختمان اشاره نمود. امروزه، بحث توسعه فرهنگ صنعتی سازی و به کارگیری فناوری های نوظهور، از جمله در صنعت راه و ساختمان یکی ازضروری ترین مباحث علمی و تخصصی است که در رشد و توسعه کشور نقش بسزایی دارد. هدف این مقاله مرور تحقیقاتصورت گرفته در این زمینه طی سال های اخیر می باشد.

Keywords:

زیرساخت فناور , توسعه پایدار , صنعت راه و ساختمان , مهندسی عمران , معماری , شهرسازی