بازشناسی مبانی و مفاهیم معماری بومی ایران و میزان تطابق آنها با اصول سه گانه ویتروویوس نمونه موردی: کپر خوزستان، سیاه چادر لرستان، یورت گلستان و گالی پوش گیلان

چگونگی زیستن در یک جامعه صرفا به کیفیت فرهنگی آن جامعه وابسته نیست، بلکه ارتباط تنگانگی با اقلیم و محیط جغرافیایی و تجارب حاصل از آن دارد. چه بسا که بدلیل تاثیرات دوسویه ی انسان و محیط، فرهنگ و خلق و خوی هر جامعه تحت تاثیرات مستقیم و غیر مستقیم اقلیم و جغرافیای منطقه مورد زیست آن باشد. معماران ایرانی از دیرباز معتقد بودند که ساختمایه باید بوم آورد یا قابل دسترسی از محیط زندگی باشد. به عبارت دیگر دیگر فرآورده، از همان جایی بدست بیاید که ساختمان احداث می شود و به میزانی که مقدور است از پتانسیل های بومی محلی استفاده گردد. ویتروویوس چند دهه پیش از میلاد با شرح سه عامل اصلی و بنیادی در معماری شامل دوام، سودمندی و زیبایی،که دراثر جاویدان خود به نام در باب معماری آنها را ذکر نموده، این عوامل را در شرایط و سبک های مختلف، تبیین نمود. عواملی که برای رسیدن به یک اثر معماری موفق و پایدار به زعم او، واجب الوجود می باشند. در این مقاله سعی شده تا با بازشناسی مبانی و مفاهیم معماری بومی در نقاط مختلف ایران به ویژه کپر خوزستان، سیاه چادر لرستان، یورت گلستان و گالی پوش گیلان ، میزان ارتباط آن با اصول سه گانه ویتروویوس را بررسی نماییم. در این پژوهش از شیوه ی تحقیقی توصیفی تحلیلی بهره گرفته شده که با استفاده از منابع کتابخانه ای موسسه آموزش عالی جهاد دانشگاهی اهواز، کتابخانه مرکزی دانشگاه شهید چمران اهواز، کتابخانه مرکزی استان خوزستان، کتابخانه معاونت فرهنگی شهرداری اهواز و سایت های اینترنتی جهاد دانشگاهی، سیویلیکا و نشریه های مرتبط با موضوع انجام شده است.

Keywords:

بوم , معماری بومی , ایران , ویتروویوس , اصول سه گانه ویتروویوس , کپر , سیاه چادر , یورت , گالی پوش