بررسی اثربخشی رویکردهای نوین آموزش و پرورش در سبک های تفکر دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی رویکردهای نوین آموزش و پرورش در سبک های تفکر دانش آموزان بود. پژوهش حاضر با توجه به موضوع از نوع طرح آزمایشی پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه ی آماری دانش آموزان تیزهوش دوره متوسطه اول شهر اصفهان در سال تحصیلی 1396-97 بودند که 80 نفر از دانش آموزان به صورت خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه 40 نفری (آزمایشی و کنترل) گمارده شدند. ابزار پژوهش عبارت از پرسشنامه سبک های تفکر استرنبرگ- واگنر (1979) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج داده های آماری نشان داد که در دانش آموزان گروه آزمایش سبک تفکر قانونگذارانه افزایش یافته و این افزایش از لحاظ آماری معنادار می باشد، همچنین سبک تفکر اجرایی و قضایی در گروه آزمایش کاهش یافته است. به عبارت دیگر نتایج پژوهش نشان داد آموزش رویکردهای نوین آموزش و پرورش بر مهارت سبک تفکر قانونگذارانه دانش آموزان اثر گذاشته و آن را ارتقاء داده است. این در حالی است که گروه کنترل که از آموزش های سنتی رایج در مدارس استفاده کرده بودند در مولفه های سبک تفکر اجرایی و قضایی نمرات بالاتری کسب کرده بودند.

Keywords:

رویکردهای نوین , آموزش و پرورش , سبک تفکر , دانش آموزان