گونه شناسی و حالات قلب از دیدگاه قرآن

مراد از قلب در قرآن، روح و مرکز ادراکات است . سه نوع قلب را قرآن معرفی می کند : قلب سلیم ، قلب منیب و قلب مریض ، واژه قلب بالغ بر یکصد و بیست بار به صورت جمع و مفرد در قرآن بکار رفته است.در مفهوم شناسی واژه قلب در لغت و استعمال عرب هم به معنای قلب صنوبری و هم به معنای عقل و روح به کار می رود این استعمال چه به نحو حقیقت و مجاز در هر صورت مفهومی است که برای آشنایان به زبان عربی حتی به هنگام نزول قرآن نیز شناخته شده بود و خطایی در استعمال این معانی وجود ندارد .منظور قران از قلب در قرآن معنایی عام و جامع است که قلب را به معنای روح و منشاء فرماندهی و اثرگذاری می داند، آیات قرآن برای قلب انواعی را مطرح می نمایند که قلب سلیم، منیب و مریض از موارد بارزی است که در قرآن از آنها نام برده شد که نشان می دهد منظور قرآن از قلب ، مفهومی بسیار فراتر از قلب به مفهوم معمول آن دارد ، و گاهی در بر گیرنده مفهوم سیرت و فطرت انسان می باشد ، بررسی آیات متعدد قرآن در رابطه با قلب چین بدست می آید که قلب سلیم بالاترین مرتبه قلب ممدوح است که ائمه اطهار از نمونه های بارز آن می باشند و قلب مریض از ادنی و مذموم ترین قلوب است که نمونه بارز و مصداق خارجی آن کفار و کسانی است که از خدا دورند و دیگران را به بدی فرا می خوانند.در این پژوهش از روش آمیزه ای تلفیقی استفاده شده و روش تحقیق در آن توصیفی تحلیلی می باشد که با تحلیل دیدگاه قرآن و تفسیر آنها به وسیله مفسرین بزرگ شیعه به نتایج پژوهش دست خواهیم یافت.

Keywords:

قلب , مفهوم قلب , قلب شناسی , انواع قلب , قلب قسی