نقش شادکامی و شوخ طبعی بر رفتار سازمانی مثبت گرا در کارکنان ورزشکار و غیر ورزشکار

باتوجه به اهمیت رفتار سازمانی در محیط های اداری و به دنبال آن بهبود عملکرد و بهره وری سازمان، عوامل تاثیرگذار بر روی این رفتار بویژه در محیط های آموزشی می توانند اهمیت یابند. از این رو هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی نقش شادکامی و شوخ طبعی بر روی رفتار سازمانی مثبت گرا در کارکنان ورزشکار و غیرورزشکار دانشگاهی می باشد. مطالعه حاضر از نوع مقطعی و علی-پس از وقوع می باشد. جامعه آماری شامل کارکنان ورزشکار و غیر ورزشکار دانشگاه صنعتی اصفهان بود . 193 نفر از جامعه مذکور به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند و هر شرکت کننده همزمان به چهار پرسشنامه (پرسشنامه ویژگیهای دموگرافیک، شادی، شوخ طبعی و رفتار سازمانی پاسخ دادند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون رگرسیون چند متغیره و تی زوجی استفاده گردید. شرکت کنندگان تحقیق از نظر شاخص های دموگرافیک(سن((m=36/11، و سابقه ورزشی(100غیرورزشکار و 93ورزشکار با یکدیگر مطابقت داشتند. هر دو متغیر شوخ طبعی و شادکامی در ورزشکاران می توانند باعث بهبود رفتار سازمانی مثبت نگر(R=0/470 و (P=0/001 گردد. همچنین سطح معنی داری شوخ طبعی ورزشکاران از شادکامی آن ها پایین تر می باشد. یافته ها حاکی از وجود اختلاف معنی دار بین شادکامی و شوخ طبعی با رفتار سازمانی مثبت نگر در غیرورزشکاران می باشد و همچنین نشان دهنده وجود اختلاف معنی دار بین شادکامی با رفتار سازمانی مثبت نگر و عدم وجود اختلاف معنی دار بین شوخ طبعی با رفتار سازمانی مثبت نگر در ورزشکاران می باشد. با توجه به وجود ارتباط مستقیم شوخ طبعی و شادمانی با رفتار سازمانی و به دنبال آن عملکرد سازمانی، این متغیرها به عنوان پیش بینی کننده رفتار سازمانی کارمندان مطرح می باشند. انجام ورزش و فعالیت بدنی توسط افراد از آنجا که به عنوان سبک زندگی فعال نیز عنوان می گردد، می تواند بر روی میزان شادکامی اثرگذار و به دنبال آن میزان شوخ طبعی کارمند را نیز تحت تاثیر قرار دهد، و به عنوان یکی از پیش بین های مناسب بر روی رفتار سازمانی نیز مطرح باشد.

Keywords:

رفتار سازمانی مثبت گرا , شوخ طبعی , شادکامی , فعالیت بدنی , کارکنان , دانشگاه.