ارزیابی تاثیر فرسودگی تحصیلی بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان نظام آموزش عالی کشور

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر ابعاد فرسودگی تحصیلی بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان نظام آموزش عالی کشور انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش شامل تمام دانشجویان دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی دولتی وابسته به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری کشور بود. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای با انتساب متناسب، تعداد 2635 پرسشنامه، توزیع و پس از تکمیل گردآوری شد. ابزار اصلی گردآوری داده های پژوهش پرسشنامه ای استاندارد بود که روایی آن از سوی متخصصان موضوع و پایایی آن با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ بررسی شد (> 0.70α). داده ها در دو بخش آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزارهای SPSS23 و 3SmartPLS تجزیه وتحلیل شد. یافته های مدل سازی معادلات ساختاری بیانگر تاثیر منفی و معنی دار ناکارآمدی تحصیلی بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان نظام آموزش عالی کشور بود؛ این در حالی است که تاثیر منفی و معنی دار خستگی تحصیلی و بی علاقگی تحصیلی بر پیشرفت تحصیلی تایید نشد. در پایان بر اساس نتایج پژوهش به مدیران و آموزشگران نظام آموزش عالی پیشنهاد شد که در جهت افزایش ارتباط دانشگاه با بخش های صنعت، خدمات و کشاورزی به منظور عقد قراردادهایی با هدف آموزش خدمت محور تلاش کنند تا ضمن ارتقای مهارت های شغلی دانشجویان، خودکارآمدی علمی و عملی را نیز برای آنان به همراه داشته باشد.

Keywords:

عملکرد تحصیلی , پیشرفت تحصیلی , ناکارآمدی تحصیلی , نظام آموزش عالی