تبیین ارائه مدلی برای راهبری شرکتی، تصمیم گیری مدیران مالی و عملکرد مالی و اقتصادی: رویکرد مدلسازی معادلات ساختاری

یکی از نقش های حاکمیت شرکتی کاهش تضاد منافع بین سهامداران و مدیران است. نقش حاکمیت شرکت زمانی مفیدتر است که مدیران از منافع سهامداران منحرف میشوند. یکی از جنبه های بسیار مهم در حوزه مدیرت مالی، تصمیم گیری در خصوص سرمایه گذاری است. ازاین رو؛ ارزیابی عملکرد فرآیندی است که به سهامداران جهت تصمیم گیری به منظور سرمایه گذاری بهینه کمک میکند. لذا بر پایه این استدلال، پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین راهبری شرکتی و تصمیم گیری مدیران مالی با رویکرد مدلسازی معادلات ساختاری می پردازد. بدین منظور، نمونه ای متشکل از 86 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سالهای 1390 تا 1397 انتخاب گردید. راهبری شرکتی (متغیر پنهان) توسط متغیرهای مشاهده پذیر (درصد سهامداران نهادی، مالکیت مدیران، اندازه هیئتمدیره، درصد سهام شناور، دوگانگی وظیفه مدیرعامل، تمرکز مالکیت، مالکیت دولتی، استقلال اعضای هیئت مدیره) و عملکرد مالی و اقتصادی نیز شامل متغیرهای مشاهده پذیر (نرخ بازده داراییها، نرخ بازده حقوق صاحبان سهام، ارزش افزوده اقتصادی، کیو توبین، نسبت قیمت به درآمد هر سهم، سود هر سهم) اندازه گیری شد. پس از اطمینان یافتن از برازش قابل قبول الگوهای اندازه گیری و ساختاری پژوهش، نتایج حاکی از آن است که راهبری شرکتی بر تصمیم گیری مدیران مالی تاثیر معناداری دارد. بدین معنی که راهبری شرکتی موجب افزایش سرمایه گذاری های بهینه و کاهش مدیریت سود خواهد شد. همچنین نتایج حاصل از برازش مدل ساختاری بیانگر تاثیر راهبری شرکتی بر عملکرد مالی و اقتصادی است.

Keywords:

راهبری شرکتی , سرمایه گذاری های بهینه , عملکرد شرکت , مدیریت سود