جستاری بر باز زنده سازی و مرمت خانه های دوره ی پهلوی با تاکید بر ایجاد اقامتگاه بوم گردی (نمونه موردی: خانه ی میرآخورلی گرمسار)

داشته های معماری بومی ایران حاصل دسترنج معماران گذشته و ایده ها و اصول متفکرانه ی مهندسی ایرانی است و حفظو نگهداری از آنان بر عهده جامعه امروز است . امروزه بافت تاریخی شهرها بدلیل فرسودگی بناها ،ساختار کهن ومشکلاتزیرساختی موجود ،رو به انحطاط است و برای رفع آن ، طرح هایی همچون به سازی و باز زنده سازی بنای تاریخی به مرحلهاجرا می رسد؛ با این وجود نمونه ای از نگهداری درست و راهکاری سودمند برای صیانت معماری بومی و انتقال این مهم بهنسل های آینده ، احیای ابنیه تاریخی و تعریفی از یک کاربری جدید در بنا است . این امر سبب آن شده که بنای کهن باکاربری جدید علاوه بر رفع نیاز مردم ، روح تاریخی و اصالت خود را حفظ کند چرا که حفظ اصالت بنای گذشته حفظفرهنگ و هنر مردم امروز است. از آنجاییکه یکی از بحث های مهم معماری ، خانه ها هستند که به عنوان محل سکونت سهمبسزایی در ایجاد آرامش ساکنین آن دارند در این مقاله به بررسی نمونه ای ارزشمند از معماری خانه ها ی گرمسار که متعلقبه دوره ی پهلوی است میپردازیم. این پژوهش به سابقه تاریخی، روند شکل گیری ، تحلیل معماری و معرفی جزییات پلانخانه میرآخورلی میپردازد و در نتیجه به این مهم دست می یابیم که احیای ابنیه تاریخی شالوده ی فرهنگی و معماری غنیگذشته را سرشار از ارزشی مجدد می کند.

Keywords:

گرمسار , خانه میرآخورلی , معماری , اقامتگاه بوم گردی , باز زنده سازی , مرمت