اثربخشی رویکرد هیجان مدار بر تعارضات مادر-دختر در دختران مقطع متوسطه شهر اصفهان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی رویکرد هیجان مدار بر تعارضات مادر-دختر در دختران مقطع متوسطه دوره اول شهراصفهان بود. روش نمونه گیری این پژوهش به صورت در دسترس بود. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای از بین 6 ناحیه شهر اصفهان، به صورت تصادفی یک ناحیه (یک خوشه)، انتخاب گردید. سپس از یک ناحیه، 1مدرسه و در آن مدرسه از هر پایه تحصیلی یک کلاس در نظر گرفته شد. پرسشنامه تاکتیک تعارض موری اشتروس (1990)در بین دانش آموزان توزیع گردید. سپس 30 نفر از این افراد که نمرات بالاتر از متوسط در تعارضات مادر-دختر را دریافت میکنند انتخاب و به طور تصادفی در گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. سپس گروه آزمایشی مورد مداخله درمانی قرار گرفتو گروه کنترل بدون هیچ گونه مداخله باقی ماند و بعد از اتمام مداخله درمانی، مجدا هر دو گروه پرسشنامه مذکور را تکمیلنمود. رویکرد هیجان مدار بر روی گروه آزمایش طی 10 جلسه اجرا گردید ولی گروه کنترل بدون هیچ گونه مداخله باقی ماند.بعد از اتمام مداخله درمانی، مجدا هر دو گروه، پرسشنامه مذکور را تکمیل نمودند. تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح آمارتوصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (تحلیل کواریانس) توسط نرم افزار SPSS نسخه 23 انجام شد. نتایج نشان دادکه فرضیه های تحقیق مورد تایید قرار گرفته اند (P<0.05). رویکرد هیجان مدار بر تعارضات مادر-دختر در دختران مقطعمتوسطه اول شهر اصفهان اثربخش است. از این یافته ها می توان نتیجه گیری کرد که رویکرد هیجان مدار باعث کاهشتعارضات مادر-دختر می شود.

Keywords:

رویکرد هیجان مدار , , تعارضات مادر-دختر , نوجوان