اثربخشی آموزش شناختی امید بر معنای تحصیلی و نشاط و شادی در مدرسه در دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول شهر بندر ماهشهر

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش شناختی امید بر معنای تحصیلی و نشاط و شادی در مدرسهدر دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول شهر بندر ماهشهر بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزاندختر مقطع متوسطه اول شهر بندر ماهشهر و نمونه پژوهش شامل 40 نفر (20 نفر گروه آزمایش و 20 نفرگروه کنترل) از دانش آموزان پسر متوسطه اول که با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند بود. طرحپژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. ابزار اندازه گیری پرسشنامه های معنای تحصیل هندرسون، کینگ و اسمیت (2006) و پرسشنامه شاداب سازی دانش آموزانشیخ الاسلامی (1394) بود. گروه آزمایش طی 8 جلسه 80 دقیقه ای تحت مداخله آموزش شناختی امیداشنایدر (2000) قرار گرفتند. داده های جمع آوری شده با استفاده از تحلیل کو واریانس (مانکوا) و تحلیلکوواریانس تک متغیره (آنکوا) مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. یافته نشان داد که آموزش شناختی امید برمعنای تحصیلی و نشاط و شادی در مدرسه در دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول گروه آزمایش اثربخشاست و تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود دارد.

Keywords:

اثربخشی آموزش امید , معنای تحصیلی , نشاط و شادی در مدرسه , دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول