شناسایی شرایط بحرانی سکونتگاه روستایی مبتنی بر تحلیل بلندمدت تاثیرات نوع بهره برداری آب بر شرایط اجتماعی و اقتصادی (نمونه موردی: روستای عبدالله آباد دامغان)

امروزه پیامد منفی کمبود آب بر زندگی اجتماعی و اقتصادی، کاهش اشتغال و مهاجرت امری مشهود است. این پژوهش به اثرات بلندمدت تغییر در نوع بهره برداری از آب بر اراضیکشاورزی، بافت و سبک زندگی روستای عبدالله آباددامغان به عنوان یکی از روستاهای آسیب دیده و در معرض نابودی پرداخته، که با شناسایی و تحلیل منابع تامین آب روستا در بازه ی زمانی 50 سال و شناسایی تغییرات نوع بهره برداری ازآب، به اثرات محلی و بخش وسیع تری از منطقه پرداخته است. شیوه ی گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و میدانی و تحلیل تصاویر هوایی از بافت مسکونی و کشاورزی روستا در طی سال های 1395-1379-1345، ترسیم نمودار پیزومتریک چاه های منطقه و روستا، آنالیزشیمیایی خاک اراضی کشاورزی، مصاحبات میدانی و تحلیل نتایج آماری جمعیت و مهاجرت می باشد که به روش توصیفی – تحلیلی به نگارش درآمده است. بررسی اثرات بلندمدت نشان می دهد ارتباطزنجیرواری بین منبع تامین آب (پایدار یا ناپایدار)، بهره مندی از اراضی کشاورزی و ساختار و گسترش بافت روستایی وجود دارد. در این روستا نوع منبع تامین آب تاثیر بسزایی در تحول و ایجاد شرایط بحرانی در کشاورزی و ساختار و زندگی اجتماعی و اقتصادی داشته که به منظور زمینه سازی برای مهاجرت معکوس به این روستا و جبران برخی خسارات، طرح احیا اراضی کشاورزی مبتنی بر بهره برداری بهینه از منابع آب کنونی ارائه گردید

Keywords:

مهاجرت , بهره برداری آب , سطح ایستابی (پیزومتریک) , شرایط اجتماعی و اقتصادی , تحلیل بافت و اراضی کشاورزی.