مقایسه پهپاد با سم پاش تراکتوری لانس دار در کنترل زنجرک خرما

آفت زنجرک خرما با تغذیه از شیره برگ و ترشح عسلک، موجب ضعف نخل های خرما و کاهش شدید کیفیت میوه و بازارپسندی آن می شود. برای کنترل شیمیایی این آفت در نخلستان های کشور، غالبا از سم پاش های لانس دار پشت تراکتوری استفاده می شود. این روش، به دلیل فشار بالای پاشش، موجب باد بردگی محلول سم و افزایش میزان مصرف آن در هکتار و آلودگی محیط زیست می شود. استفاده از پهپاد سم پاش، می تواند راهکاری برای کاهش معایب ذکرشده باشد. این پژوهش با سه تیمار شامل: سم پاشی با پهپاد، سم پاشی با سم پاش لانس دار تراکتوری و شاهد (بدون سم پاشی) علیه زنجرک خرما در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و در چهار تکرار دریکی از نخلستان های منطقه فراشبند استان فارس انجام شد. نتایج نشان داد که در سم پاش لانس دار و پهپاد به ترتیب مقدار محلول مصرفی 7/437 و 64/14 لیتر در هکتار، باد بردگی محلول سم 6/42 و 02/11 درصد، ظرفیت مزرعه ای 8/0 و 55/5 هکتار بر ساعت است. در 7 روز پس از سم پاشی، درصدکارآئی سم پاش های پهپاد و لانس دار به ترتیب 8/40 و 4/48 درصد بود که اختلاف معنی داری را نشان داد ضریب کیفیت پاشش در پهپاد سم پاش 35/1 و انرژی مصرفی سم پاش لانس دار 4/44 برابر پهپاد سم پاش بود. ازنظر اقتصادی، مقدار نسبت سود به هزینه درروش های پهپاد سم پاش و سم پاش لانس دار به ترتیب 96/2 و 2/4 بود که روش لانس دار نسبت به پهپاد دارای برتری نسبی بود اما هر دو روش می توانند در مدت یک ماه فعالیت پیوسته، دارای بازگشت سرمایه باشند.

Keywords:

استان فارس , حجم پاشش , سم پاشی خرما , کیفیت پاشش , فراشبند