بررسی جهت گیری بهینه ساختمان بر مبنای تابش و باد در شهر مشهد

جهت گیری بهینه ساختمان با بهره گیری از تابش و باد یک عامل اولیه و مهم در طراحی همساز با اقلیم با هدف بهبود آسایش حرارتی و کاهش مصرف انرژی است. به منظور جهت گیری بهینه ساختمان در مشهد باید دو نکته شامل امکان استفاده از تابش آفتاب و جلوگیری از وزش بادهای سرد در زمستان و امکان استفاده از خاصیت خنک کننده باد و کاهش تابش آفتاب در تابستان را در نظر گرفت. بنابراین دانستن اطلاعاتی از موقعیت خورشید، از طریق نمودار مسیر خورشید و جهت باد غالب ضروری به نظر می رسد. مطالعه حاضر در تلاش است تا با جهت گیری بهینه ساختمان در شهر مشهد در رابطه با تابش و باد به حداکثر آسایش حرارتی ساکنان و بهینه سازی مصرف انرژی دست یابد. این کنکاش از لحاظ روش شناسی توصیفی– تحلیلی است. ابزار جمع آوری داده ها، مطالعات کتابخانه ای و داده های 15 ساله اقلیمی مشهد در سال های( 2004-2018 )، از سایت سازمان هواشناسی، سایت های معتبر جهانی و استفاده از نرم افزارهای Ecotect و Climate consultant می باشد. بر اساس نتایج پژوهش، بهینه ترین جهت گیری ساختمان 180 درجه از مبنای شمال جغرافیایی است، البته با توجه به جهت بادهای سرد زمستانی، جهت های جنوب تا 20 درجه جنوب شرقی را می توان به عنوان جهت مطلوب برای استقرار ساختمان در نظر گرفت که هم از مزیت حداکثر تابش خورشید در زمستان و کاهش جذب تابش در تابستان استفاده کند و هم تاثیر باد غالب سالیانه و باد سرد زمستانی بر نمای اصلی کاهش یابد.

Keywords:

معماری همساز با اقلیم , جهت گیری بهینه , تابش , باد , مشهد