جستاری درتعلیم وتربیت از منظر فیلسوفان مشاء

این پژوهش به منظور بررسی دیدگاه های برخی از فیلسوفان مکتب مشاء در زمینه تعلیم و تربیت با روش توصیفی - تحلیلی انجام شده است. پژوهشگر به ابعاد و زوایای تعلیم و تربیت از منظر مشائیون پرداخته و سپس آن را تحلیل نموده؛ تا این فرهنگ غنی ولی مغفول شناسایی شود. یافته ها نشان داد که ارزش های نظری و فضیلت های عملی ارسطو، در اکثر آراء فیلسوفان مشائی بازگویی شده است. از دید فیلسوفان مشاء؛ انسان کامل؛ سعادتمند است. پرورش عقل، دانایی و توجه به فعالیت تامل؛ نشانگراهمیت ارسطو بر ارتقاء نظام شناختی انسان است. بر این اساس؛ رسالت معلم رشد عقلانی و اخلاقی انسان است. در این راستا از اوقات فراغت باید استفاده بهینه شود. کندی در توجه بر نقش عادت در تربیت دوران کودکی و اکتسابی دانستن اخلاق حسنه و قبیحه، همرای با ارسطو و فارابی بوده است. ابوعلیسینا به آموزش گروهی توجه نمود. آموزش گروهی به پرورش عقلانی و شکوفایی ذهنی کمک می کند و این مسئله در قالب گفتگو اتفاق می افتد. آغاز آموزش با سالمترین و دقیق ترین دانش؛ یعنی ریاضیات، نکته قابل توجه در نظر ارسطو، کندی و فارابی بوده است. در افتراق با این نگرش، خواجه نصیرالدین طوسی آغاز آموزش را تعلم علم اخلاق ذکر نموده است. خواجه از سه نوع سعادت؛ نفسانی، بدنی و مدنی سخن گفته است. بر اساس یافته های پژوهش میتوان نتیجه گرفت که دانایی و پرورش عقل در سایه تعلیم و تربیت صحیح پدید می آید و مایهسعادت و نیکبختی است. در مقابل آن نادانی و جهل؛ موجبات رنج حقیقی را فراهم می آورد. از آنجا که تحقیقات اندکی در زمینه آراء تربیتی مکتب مشاء انجام شده، پیشنهاد پژوهش تولید دانش در زمینه تعلیم و تربیت مشاء و بازپژوهی آراء تربیتی این مکتب است.

Keywords:

فلسفه مشاء , تعلیم وتربیت , دیدگاه های تربیتی , فیلسوفان مشاء