نقد کهن الگویی اسطوره ای داستان "سرخی تو از من" اثر سپیده شاملو

نقد اسطوره شناختی یا کهن الگویی یکی از رویکردهای اصلی نقد ادبی معاصر محسوب میگردد و از آنجا که ایننقد عمدتا، بر پایه آرا و نظریات کارل گوستاو یونگ در حوزه نقد اسطوره ای انجام گرفته است؛ به نقد «کهن الگویی»یا نقد «یونگی» معروف است. تصاویر کهن الگویی، میراث دیرینه و مشترک میان ملتهای مختلف است که با گذشت سالهای طولانی، از روان ناخودآگاه بشر نشات گرفته و در آثار نویسندگان و شاعران تجلی یافته است. در این مقاله تلاش گردیده است با استفاده از روش توصیفی_تحلیلی و برمبنای نظریه های روانشناختی با توجه به شخصیت پردازی داستانی به تجزیه و تحلیل اسطورهای و کهن الگویی داستان «سرخی تو از من» از سپیده شاملو، پرداخته شود. در این داستان، ابتدا به بررسی کهن الگوهای اساطیری پرداخته و در نهایت کهن الگوهای مهم )سایه، آنیموس، مار، برج میلاد و ... ( مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته شده است. نتیجه تحقیق ناظر بر آن است که داستان سرخی تو از من، قابلیت نقد کهن الگویی را دارد. در میان کهن الگوهای یونگی، «سایه» در این اثر، نمود بیشتری داشته و پرکاربردترین کهن الگو محسوب گردیده است.

Keywords:

سرخی تو از من , شاملو , کهن الگو , نقد ادبی , یونگ.