بررسی سازگاری و پایداری عملکرد دانه و روغن ژنوتیپ های بالنگوی شهری در کشت پاییزه در شرایط دیم

به منظور بررسی سازگاری و پایداری عملکرد دانه و روغن و برخی صفات زراعی لاین های حاصل از توده های بومی بالنگوی شهری یا بزرک سیاه ((Lallemantia iberica F. & C. M. تعداد 12 لاین حاصل از توده های محلی در کشت پاییزه در شرایط دیم در هشت ایستگاه تحقیقاتی سرارود، مراغه، شیروان، قاملو، گچساران، خدابنده، سراب چنگاهی و شیروان چرداول در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و طی سه سال اجرا گردید. هر کرت آزمایشی شامل چهار ردیف به طول 4 متر و فاصله ردیفها 20 سانتیمتر در نظر گرفته شد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس مرکب نشان داد که بین لاین های بومی تحت بررسی از نظر تمامی صفات عملکرد دانه و روغن، وزن هزار دانه و محتوای روغن دانه اختلاف معنی دار در سطح یک درصد وجود داشت. اثر متقابل ژنوتیپ × محیط از نظر تمامی صفات تحت بررسی نیز در سطح احتمال یک در صد معنی دار بود. این امر نشان داد که واکنش ژنوتیپ ها درمحیط های مختلف، متفاوت بود. لاین کردستان2 دارای بیشترین عملکرد دانه و روغن بترتیب با855/9 و 361/5 کیلوگرم درهکتار بود. نتایج رتبه بندی عملکرد دانه نشان داد که ژنوتیپ کردستان2 با میانگین رتبه 3/00 دارای بهترین رتبه برای این صفت بود.این ژنوتیپ همچنین دارای کمترین انحراف معیار رتبه (1/91) بود. این امر نشان می دهد که ژنوتیپ کردستان2 علاوه بر اینکه دارای بیشترین میانگین عملکرد دانه و روغن است دارای بیشترین پایداری عملکرد دانه نیز بوده است. توده های برتر شناسایی شده در آزمایش های تحقیقی ترویجی و در مزارع زارعین در سال آینده مورد بررسی قرار گرفته و نهایتا لاین مناسب معرفی خواهد شد. واژه های کلیدی: سازگاری، بالنگوی شهری، شرایط دیم