تعیین تجزیه پذیریشکمبه ای وقابلیت هضم روده ای مکمل متیونینعبوریپرومت درگاو

به منظور تعیین تجزیه پذیریه شکمبه ای و قابلیت هضم روده ای مکمل متیونین عبوری پرومت و مقایسه آن با دو مکمل شناخته شده ی مپرون و اسمارتامین، با استفاده از 4 راس گوساله نر تالشی اخته شده با میانگین وزن 20±200 کیلوگرمکهدارای کانولای شکمبه ای و روده ایبودند، آزمایش های نایلون بگ و موبایل نایلون بگ انجام شدند تا میزان ناپدیدشوندگی سه مکمل نامبرده در قسمت های مختلف دستگاه گوارش مشخص شود. قابلیت هضم متیونین در شکمبه در مپرون بیشترین (63/17درصد) بوده که با اسمارتامین و پرومت تفاوت معنی داری داشت (05/0≥P). قابلیت هضم متیونین در شیردان بین همه تیمارها تفاوت معنی داری داشت (05/0≥P). در این قسمت بیشترین مقدار قابلیت هضم مربوط به مکمل اسمارتامین بود (67/56درصد). در قسمت روده باریک تیمار مپرون بیشترین (08/52درصد) مقدار ناپدیدشوندگی را داشت(05/0≥P). قابلیت هضم پس شکمبه ای متیونین (مجموع متیونین ناپدید شده در شیردان و روده که شاخص متیونین عبوری قابل دسترس می باشد)، تفاوت معنی داریدر تیمار مپرون(06/64درصد)با اسمارتامین(97/82درصد) نداشت (05/0