تعیین حداقل اندازه اقتصادی مزارع تولید ورمی کمپوست و تعیین اقتصادی ترین روش تولید به سفارش سازمان جهاد کشاورزی استان اصفهان

در سالهای اخیر، توجه به کشاورزی ارگانیک و تولید محصولات سالم در دنیا افزایش یافته است.به همین دلیل کارشناسان و محققان همواره در پی یافتن راه های جدید برای استفاده هر چه بیشتر از مواد طبیعی در تولید محصولات کشاورزی هستند، تا علاوه بر کنترل باقی مانده مواد شیمیایی در محصولات مصرفی انسان از آسیب بیشتر به طبیعت نیز جلوگیری کنند. یکی از این راه ها، استفاده از مواد جایگزین برای کودهای شیمیایی است که علاوه بر تامین کمبود مواد مغذی برای گیاهان کیفیت خاک را نیز حفظ کرده و بهبود بخشد، یکی از این مواد ورمی کمپوست است که توسط نوعی کرم خاکی از فضولات حیوانی و یا باقی مانده مواد گیاهی تهیه می شود. این ماده سالهاست در دنیا به عنوان کودی آلی که علاوه بر دارا بودن مواد مغذی فاقد عوامل بیماریزا نیز می باشد مورد توجه و استفاده قرار گرفته است. در چند سال اخیر در کشور مانیز اقداماتی برای تولید و استفاده از این کود بعمل آمده است. در این تحقیق ابتدا به بررسی روشهای تولید این محصول در استان اصفهان و بررسی هزینه های تولید آن در هر یک از روشها پرداخته شده و سپس با توجه به داده های به دست آمده تحلیل اقتصادی آن مورد بررسی قرار گرفته است . برای تولید ورمی کمپوست از سه روش پشته ای، سبدی و مکانیزه استفاده می شود. بر اساس نتایج بدست آمده تولید ورمی کمپوست در کلیه روشهای موجود مقرون بصرفه بوده و نسبت هزینه به فایده بیش تر از یک را نشان می دهد ولی برای تامین هزینه های یک خانوار شهری حداقل تولید یک مزرعه ورمی کمپوست در سال حدود 100 تن باشد،تا بتواند علاوه بر بهره اقتصادی حداقل معیشت یک خانوار را نیز تامین کند. همچنین در حال حاضر روش پشته ای در میان روش های تولید دارای بهترین بازده اقتصادی است هر چند روش مکانیزه دارای مزایای بسیاری نسبت به این روش است ولی به دلیل بالا بودن هزینه استهلاک ماشین آلات و سرمایه گذاری اولیه زیاد بازدهی اقتصادی کمتری رانشان می دهد. واژه های کلیدی: اص ف ه ان (اس ت ان )، اندازه اقتصادی، نرخ بازده داخلی، نسبت منفعت به هزینه، هزینه تمام شده، ورمی کمپوست