تاثیر استفاده از ویتامین ای در جیره فصل جفت گیری بر روی صفات تولیدی و تولیدمثلی میش های لری بختیاری

هدف این تحقیق افزایش مجموع وزن بره های ازشیرگرفته به ازای هر میش در معرض آمیزش با استفاده از ویتامین ای در جیره فلاشینگ میش ها بود. این مطالعه بر روی دو گله گوسفند لری بختیاری در استان چهارمحال و بختیاری و طی سال های 1391 تا 1394 صورت گرفت. 100 راس از میش های هر گله انتخاب و هر 50 راس آن بطور تصادفی به یکی از دو تیمار شاهد (جیره فلاشینگ بدون استفاده از ویتامین ای) و تیمار ویتامین ای (جیره فلاشینگ بعلاوه ویتامین ای) اختصاص داده شدند. جیره فلاشینگ به هنگام عصر و در جایگاه شب گذرانی میش ها از دو هفته قبل از قوچ اندازی تا سه هفته پس از آن در اختیار میش ها قرار گرفت. تاریخ زایش و همچنین صفات نرخ آبستنی، تعداد بره متولد شده، وزن تولد بره ها، جنس بره ها و وزن شیرگیری بره ها رکوردگیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SAS و رویه GLM مورد تجزیه آماری قرار گرفتند. باوجود تفاوت بین تیمارها از نظر میزان آبستنی کل، تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود. نرخ آبستنی تا 21 روز پس از رهاسازی قوچ ها، در میش های تیمار ویتامین ای بالاتر از شاهد بود (01/0> p). اختلاف بین دو گروه از نظر تعداد بره متولد شده معنی دار نبود. همچنین میانگین وزن تولد بره ها بین دو گروه اختلاف معنی-دار نداشت. از نظر مجموع وزن بره های متولد شده به ازای هر راس میش در معرض آمیزش بین تیمارها اختلاف معنی دار وجود داشت به طوری که مجموع وزن بره های متولد شده در تیمار ویتامین ای بالاتر از تیمار شاهد بود (01/0> p). همچنین تعداد بره از شیرگرفته (01/0> p) و مجموع وزن بره های از شیرگرفته به ازای هر راس میش در معرض آمیزش (01/0> p) و به ازای هر راس میش زایمان کرده (05/0> p) در تیمار ویتامین ای بالاتر از تیمار شاهد بود. به طور کلی می توان گفت که، استفاده از ویتامین ای در جیره فلاشینگ میش های لری بختیاری می تواند مجموع وزن بره های از شیرگرفته را افزایش دهد.کلمات کلیدی: میش، ویتامین ای، تولیدمثل، عملکرد، وزن شیرگیری