بررسی اثرشکوفایی ‭Cochlodinium.sp‬بر رشد و بازماندگی میگوی وانامی و ببری سبز

کشند قرمز که در طی آن جلبک های میکروسکوپی در یک محیط آبی تجمع می یابند در سال های اخیر افزایش یافته است. شکوفایی پلانکتونی مضر با از بین بردن آبزیان و اثر بر سلامت انسان ها، در سراسر جهان خسارت های فراوانی وارد نموده است. در این پژوهش اثر تراکم های ( ،1 ،2 ،‮‭9 3‬ و ‮‭30‬) ا ‮‭103-1‬‭Cells ml‬فیتوپلانکتون کوکلودینیوم پلی کریکوییدس بر بازماندگی مراحل پست لاروی و جوان میگوی سفید غربی ‭(Litopenaeus vannamei) ‬و اثرات آسیب شناسی آن ها بر بافت های آبشش و هپاتوپانکراس مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج حاصل، در مواجهه هر دو مرحله میگوی سفید غربی با تراکم های ‮‭1031‬‭-Cells ml‬ا(،‮‭2 1‬و 3) درصد بازماندگی ‮‭100‬ درصد بود ولی در تراکم ‮‭1031‬‭-Cells ml‬ا9 درصد مرگ ومیر در پست لارو و میگوی جوان به ترتیب ‮‭33‬/%1 و ‮‭22‬/%2 بود که در مقایسه با شاهد اختلاف معناداری مشاهده نشد. درصد مرگ ومیر ناشی از مواجهه با تراکم ‮‭4101‬‭-Cells ml‬ا3 این فیتوپلانکتون در پست لارو و میگوی جوان به ترتیب 4 %‮‭44‬ و ‮‭17‬ %8 بود که در مقایسه با گروه شاهد و سایر تیمارها اختلاف معنادار بود.طبق بررسی آسیب شناسی، نفوذ سلول های خونی در بافت همبند میان توبول های هپاتوپانکراس و تیغه های آبششی پست لارو و میگوی جوان در تراکم ‮‭1031‬‭-Cells ml‬ا 9 شدت کم ولی در تراکم ‮‭4101‬‭-Cells ml‬ا 3 شدت بالا داشت و شدت آن در میگوی جوان بیشتر از پست لارو بود که نشان گر افزایش سلول های خونی هپاتوپانکراس و آبشش در تراکم های بالای پلانکتون بود. بر اساس یافته های حاصل از این مطالعه، در تراکم های بالای فیتوپلانکتون کوکلودینیوم پلی کریکوییدس میزان بازماندگی مراحل پست لاروی و جوان میگوی سفید غربی کاهش یافته و طبق نتایج آسیب شناسی مهم ترین عامل مرگ میگو در مواجهه با این فیتوپلانکتون، استقرار و نشست آن بر تیغه های آبششی میگو و ممانعت در تبادل اکسیژن می تواند باشد. کلمات کلیدی: کوکلودینیوم پلی کریکوییدس، لیتوپنیوس وانامی، شکوفایی، بازماندگی، بافت شناسی