بررسی مقایسه ای محیطهای انتقالی مایکوپلاسماهای عامل بیماری آگالاکسی در زمان ها و دماهای متفاوت

آگالاکسی بیماری مسری گوسفند و بز می باشد که در صورت بروز خسارات سنگینی را به دامداریهای سنتی و صنعتی میتواند وارد کند. مایکو پلاسما آگالاکتیه عامل اصلی سندرم واگیر دار آگالاکسی در گوسفند و بز می باشد ، عوامل دیگری نیز ایجاد علایم و عوارض مشابه آگالاکسی میکنند که عبارتند از : مایکوپلاسما مایکوییدس تیپ کلنی بزرک(زیر گونه کاپری). مایکو پلاسما کاپریکولوم و مایکوپلاسما پوتریفاسینس (‮‭18‬) این بیماری با علایم ورم پستان، تورم مفاصل ، ورم ملتحمه ، کاهش تولید شیر و در نهایت قطع کامل شیردهی مشخص می گردد .طی ‮‭50‬ سال گذشته در بخش هوازی واکسن آگالاکسی به صورت کشته (فرمالینه ) برای گوسفند و بز تهیه ودر سطح کشور مصرف می گردد(4). محیط کشت انتقالی‭(Transport Medium) ‬برای عوامل مایکوپلاسمایی ایجاد کننده سندرم آگالاکسی نیز دراین بخش تهیه و به همه شهرها و نقاط درگیر بیماری توزیع میشوند تا نمونه های مورد نظر از دامهای مشکوک و نیز برای مطالعات میدانی و ارزیابی واکسیناسیون و مطالعات اپیدمیولوژیک به موسسه ارسال شوند.(3) با در نظر گرفتن اینکه مناسبترین نتیجه آزمایشهای تشخیصی از مناسبترین نمونه گرفته شده نتیجه خواهد شد ، با توجه به ویژگی های خاص مایکوپلاسماها و تنوع خصوصیات بیوشیمیایی عوامل ایجاد کننده آگالاکسی ، تهیه یک محیط انتقالی مناسب و مطالعه شده جهت انتقال نمونه از گوسفند و بز مشکوک به بیماری آگالاکسی برای آزمایشگاه ضروری به نظر میرسید . به همین دلیل با بررسی آخرین دستورالعمل ارایه شده از طرف ‭Manuall OIE ‬برای تهیه محیط کشت اختصاصی عوامل مایکوپلاسمایی ایجاد کننده سندرم آگالاکسی جهت جداسازی و شناسایی ،مطالعه برای استاندارد سازی شرایط محیط کشت مناسب عوامل مایکوپلاسمایی ایجاد کننده سندرم آگالاکسی و انجام آزمونهایی جهت تهیه محیط کشت انتقالی انجام گردید . برای اجرای این تحقیق‮‭19‬ نوع محیط مختلف پایه تهیه و از کشت مایکو پلاسما آگالاکتیه سویه لرستان در آنها تلقیح و پس از طی شدن دوره انکوباسیون شمارش باکتری و بررسی تیپ پرگنه انجام و نتایج ثبت گردیدند. نتایج آزمونها منجر به تهیه دو نوع محیط کشت با عنوان ‭A ‬و ‭B ‬گردید که محیط ‭A ‬دارای فسفات دی سدیک ‭ ( dipotasum phosphate ) ‬ولی محیط Bدارای بیکربنات سدیم ‭( ( Naterium Bicarbonate ‬میباشد. شرایط بقا و تیپ کلنی مایکوپلاسما در محیط ‭B ‬مناسبتر از ‭A ‬میباشد و بهمین دلیل محیط دارای بیکربنات به عنوان محیط انتخابی در نظر گرفته شد . چهار گونه مایکوپلاسمای عامل سندروم آگالاکسی که ازآزمایشگاه ‭VLA ‬انگلستان بعنوان سوش های رفرانس و استاندارد دریافت شده بودند در این محیط انتخابی کشت داده شده و در هم مقایسه شدند . مقایسه آنها بر اساس ماندگاری مایکو پلاسما ی تلقیح شده به داخل محیط کشت تهیه شده و در دما و زمانهای متفاوت انجام شد، معیار مقایسه شمارش و فرم کلنی های خاص ( به فرم تخم مرغ نیمرو) مایکوپلاسماها ی رشد کرده روی محیط ‭PPLO Agar ‬بوده است . نتایج نشان دادند از چندین نوع محیط آزمایشی تهیه و تست شده محیط دارای ‭PPLO Broth Base ‬و بیست درصد سرم استریل اسب ، ده درصد از محلول ‮‭25‬ درصد عصاره مخمر با افزودنی های تیوگلی کولات سدیم کلرور کلسیم کلرور منیزیم بیکربنات سدیم گلوکز و استات تالیوم با ‭PH ‬تنظیم شده در عدد ‮‭7/8‬ محیط مناسبی برای انتقال مایکوپلاسماهای عامل سندروم آگالاکسی باشد . همچنین دماگذاریهای مختلف نشان دادند دمای منفی ‮‭20‬ درجه سانتی گراد، مناسبترین دما برای نگهداری محیط کشت انتقالی پس از نمونه گیری و شرایط یخ خشک ‭(Ice pack ) ‬برای ارسال به آزمایشگاه خواهد بود در. صورت عدم فراهم بودن این موقعیت ، نگهداری و انتقال به آزمایشگاه بهتر است در دمای ‮‭4-8‬ درجه سانتی گراد یعنی رعایت زنجیره سرد صورت گیرد . نتایج نشان دادند استفاده از پنی سیلین بدلیل کوتاه بودن نیمه عمر آن در محیط کشت و اینکه موجب تشکیل ال فرم ‭(L.Form) ‬،پروتوپلاست و کلنی های کاذب میگردد توصیه نمیشود . همچنین وجود فنل رد در محیط کشت انتقالی بدلیل تولید رنگ زرد حاصل ازمتابولیزه شدن دیگرترکیبات ییدرات های کربن موجود در محیط کشت و اینکه موجب خطای نتیجه آزمایش میگردد ضروری به نظر نمیرسد.مناسبترین نتیجه از نمونه مشکوک به آگالاکسی رسیده به آزمایشگاه با عملیات صحیح آزمایشگاهی بدست خواهد آمد و اینکه نمونه رسیده به آزمایشگاه در کمترین فرصت بسته به حجم نمونه در دو یا سه ویال استریل تقسیم شود، سپس یکی از ویالها به روش فیلتر کردن و بدون فیلتر کردن مورد آزمایش و کشت قرار گیرد ، دیگر ویالها در منفی ‮‭70‬ درجه یا در صورت نبود فریزر منفی ‮‭70‬ دردمای منفی ‮‭20‬ درجه تا زمان مورد نیاز برای تجدید و کشت های مجدد ذخیره گردند.