بازسازی ذخایر و محاسبه میزان رشد میگوی ببری سبز ‭((Penaeus semisulcatus ‬و موزی‭Fenneropenaeus) (merguiensis ‬رهاسازی شده در آب های خلیج فارس

علامت گذاری و رهاسازی نوزادان میگوی ببری سبز ‭(Penaeus semisulcatus) ‬طی سال های ‮‭1388‬ تا ‮‭1391‬ در آبهای استان بوشهر مورد مطالعه و ارزیابی قرار گرفت. هدف اصلی تحقیق، محاسبه رشد، مرگ و میر و ارزیابی اقتصادی نوزادان میگوی رهاسازی شده در آبهای استان بوشهر بود. پس از صید مولدین و تکثیر و پرورش آنها تا اندازه های مطلوب، تعدادی از نوزادان میگوی ببری سبز در اندازه های 1 گرمی با رنگ های قرمز و آبی علامتگذاری و در مناطق ساحلی بندرگاه و دلوار رهاسازی شدند. علامتگذاری و رهاسازی میگوی ببری سبز در دو سال ‮‭1388‬ و ‮‭1390‬ انجام گردید. تعداد نوزادان علامتگذاری و رهاسازی شده در سال ‮‭1388‬ حدود ‮‭8000‬ قطعه و در سال ‮‭1390‬ حدود ‮‭30000‬ قطعه بود. در زمان آزادی صید در منطقه، برای تشویق مردم بومی، پاداش ‮‭20‬ هزار تومانی برای شرکت در بازگیری میگوهای علامتگذاری شده اختصاص داده شد. همچنین فعالیت های تبلیغاتی جهت بازگیری میگوهای علامتگذاری شده با استفاده چاپ پوستر که در آن شرحی از برنامه علامتگذاری میگو توضیح داده شده بود، پخش برنامه های تلویزیونی در زمان های قبل و در زمان آزادی صید میگو در منطقه و انتشار خبر در مجلات محلی انجام گرفت.. در این تحقیق اثرات علامتگذاری بر روی رشد و مرگ و میر این گونه طی دو سال ‮‭1388‬ و ‮‭1390‬ در ایستگاه تحقیقاتی تکثیر میگوی بندرگاه و شرکت تکثیر میگوی آبزیستان در دلوار انجام گردید. در ایستگاه بندرگاه این تحقیق در 3 تانک ‮‭300‬ لیتری حاوی میگوی ببری سبز علامتگذاری شده با مایع قرمز فلورسنت و 3 تانک میگوی بدون علامت به عنوان شاهد که هر تانک حاوی ‮‭30‬ نمونه بود، در مدت ‮‭98‬ روز انجام گرفت. اطلاعات رشد طولی و وزنی نمونه ها در دوره های مختلف با اندازه گیری از ‮‭10‬ قطعه میگو از هر تانک که به شکل تصادفی انتخاب می شدند ثبت می گردید. نتایج حاصل از آنالیز آماری واریانس یک متغیره، نشان می داد که اختلاف معنی داری (‮‭05‬/. = ) در میزان رشد طولی میگوهای علامتگذاری شده و بدون علامت دیده نمی شود. میزان مرگ و میر در هر دو گروه در پایان دوره با شمارش نمونه های باقی مانده انجام گردید که میانگین مرگ و میر در نمونه های علامتگذاری شده ‮‭52‬ درصد و در میگوهای بدون علامت ‮‭44/5‬ درصد بود. در ایستگاه دلوار (شرکت آبزیستان)، نمونه ها در 9 تانک ‮‭300‬ لیتری هر کدام حاوی ‮‭30‬ نمونه که شامل 3 تانک شاهد (بدون علامت)، 3 تانک علامتگذاری شده با رنگ آبی و 3 تانک علامتگذاری شده با رنگ فلورسنت قرمز بود. پارامترهای رشد و مرگ و میر در این ایستگاه در مدت ‮‭110‬ روز مورد بررسی قرار گرفت. رشد وزنی نمونه ها که مانند ایستگاه دلوار به شکل تصادفی در دوره های مختلف اندازه گیری شدند، ثبت گردید. نتایج بدست آمده از آنالیز واریانس یک متغیره اختلاف معنی داری (‮‭05‬/. = ) را بین نمونه های وزن شاهد و علامتگذاری شده نشان نمی داد. میزان مرگ و میر در نمونه های شاهد، علامتگذاری شده قرمز و آبی به ترتیب ،‮‭59 63‬ و ‮‭40‬ درصد بود. اختلاف مرگ و میر نمونه ها در دو ایستگاه بندرگاه و دلوار بین نمونه های شاهد و علامتگذاری شده، متفاوت بود و به نظر می رسد بیشتر در اثر شرایط زیستمحیطی و مدیریت نگهداری میگوها می باشد. در زمان آزادی صید، تنها 1 قطعه میگوی علامتگذاری شده در فصل صید (‮‭1391‬) بازگیری شد. وزن و طول کل میگوی بازگیری شده به ترتیب، ‮‭99‬ گرم و ‮‭22‬ سانتی متر بود. با توجه به درصد اندک بازگیری (‮‭002‬/. درصد)، مطالعه اقتصادی بر روی این گونه انجام نگرفت. کلید واژه ها: رهاسازی نوزادان، میگوی ببری سبز، ‭(Penaeus semisulcatus)‬، آبهای بوشهر، خلیج فارس