آسیب شناسی کارگروههای تخصصی مردمی محلات شهر تهران و رهیافت جایگزین از طریق مساله شناسی محلات

تشکیل کارگروههای تخصصی مردمی محله های شهر تهران در اجرای دستورالعمل مشارکتهای اجتماعی در محلات شهر تهران (مصوبه 13/08/88 شورای اسلامی شهر تهران)، اگر چه گامی بزرگ در راستای ظرفیت بخشی و تعریف موضوعات تخصصی در قالب 6 محور اصلی است، اما فقدان تدوین یک پیش شرط اساسی در سطح محله با عنوان مساله شناسی و مساله یابی محله باعث گردیده است که محلات، فارغ از درک تفاوتها و ویژگیهای بینابین خود، درگیر ساختار از پیش تعریف شده 6 بخشی شوند و به نوعی ایجاد ساختار تشکیلاتی جهت تعیین کارگروهها، مقدم بر مساله یابی محله شود.این مقاله بدنبال آنست که نخست مفاهیم پایه ای همچون محله ،برنامه ریزی محله ای مساله شناسی و مساله یابی را به عنوان یک ضرورت تبیین و تعریف نموده و براساس آن کارگروههای تخصصی و یا اقدامات مورد نیاز دیگر را جهت حل مشکلات یا به عبارتی مساله گشایی پیگیری نماید.در این خصوص بررسی تفاوتهای محلات که منعکس کننده ویژگیهای متفاوت هر محله از حیث اقتصادی، اجتماعی و کالبدی است، به عنوان مبنای اولیه تعریف مساله محله یا به عبارتی مساله شناسی محله شناخته شده و سپس مکانیسم تشکیل کارگروههای تخصصی بیان می شود. تا از این طریق، محلات فارغ از الزام به تدوین ساختار تشکیلاتی 6 بخشی (در قالب کارگروههای تخصصی 6 گانه) نخست به شناخت ویژگیها و تفاوتهای خاص محله خود پرداخته و از دل شناسایی مسایل اساسی و عاجل در قالب نوع مساله براساس مبانی نظری مساله شناسی (ساده - پیچیده - مرکب - فرامساله) به درک درست از ویژگیهای خاص محله رسیده و سپس اقدام به تشکیل کارگروههای تخصصی نمایند

Keywords:

محله , مساله شناسی محلات - کارگروههای تخصصی - محلات تهران - اقدامات عاجل