بررسی استقرار نهال توت در حوزه آبخیز هامون با سه روش آبیاری زیر سطحی، سفالی و قطره ای

افزایش سریع جمعیت و به دنبال آن افزایش مصرف آب، به دلیل توجه روز افزون به شاخص های بهداشت و رفاه از یک سو و توسعه بخش های اقتصادی و کشاورزی و همچنین بکارگیری روش های آبیاری سنتی، از سوی دیگر، موجب گردیده است که تقاضای آب روز به روز افزایش یابد، در حالی که منابع آبی شیرین محدود است. بنابراین شناسایی روش های آبیاری مناسب در بخش کشاورزی راهکار مناسب استفاده بهینه از منابع آبی موجود است که علاوه بر افزایش تولید در واحد سطح، وسعت اراضی کشاورزی را نیز افزایش می دهد. برای انجام این پژوهش 12 چاله به عمق و قطر به ترتیب 100 و 80 سانتی متر به فاصله 4 متر از همدیگر حفر شد. سه نمونه خاک از عمق 50 سانتی متری هر تیمار برداشت و ویژگی های آن مورد اندازه گیری قرار گرفت. تیمارهای این پژوهش آبیاری (سفالی، سطحی و قطره ای زیرسطحی) بر روی گیاه توت بوده است. در این تحقیق زنده مانی و رشد گیاه (ارتفاع شاخه، تعداد شاخه، قطر و تاج پوشش) در فصل رشد و همچنین مقدار رطوبت قبل از آبیاری مورد اندازه گیری قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل آماری میانگین رطوبتی تیمارهای مختلف با هم مورد مقایسه قرار گرفت و مناسبترین روش انتخاب شد. نتایج نشان داد که خاک محدوده مورد بررسی از لحاظ مواد غذایی فقیر می باشد. داده ها نشان دادکه از لحاظ آماری بین میزان رشد نهال ها در سطح 05/0 و همچنین مقدار رطوبت در سه تیمار مورد مطالعه در سطح 01/0 اختلاف معنی داری وجود دارد. بین میانگین قطر نهال ها، تاج پوشش و تعداد شاخه های نهال ها در تیمارهای مزبور اختلاف وجود دارد ولی از لحاظ آماری این اختلاف معنی دار نیست. نتیجه گیری می شود در آبیاری زیر سطحی به علت نبود تبخیر، آب مستقیما از طریق نیروی ثقل وارد منطقه ریشه می گردد و رطوبت مورد نیاز گیاه را تامین می نماید.واژه های کلیدی: پ وش ش گ ی اه ی ، ریشه گیاه ، آبیاری سفالی، راندمان آبیاری، آبیاری زیر سطحی.