مدیریت
پسماند از مهمترین مباحث مطرح در زمینه
محیط زیست می باشد که در سال های اخیر بیش از پیش مورد توجه متخصصین امر قرار گرفته است امروزه اهمیت نقش قانون گذاری و برقراری استاندارد در خصوص
مدیریت پسماند برکسی پوشیده نبوده و مهمترین قدم در پایه گذاری
مدیریت صحیح این مواد محسوب می شود. در یک در جوامع به وجود « نظم » تعریف کرده اند که باهدف ایجاد « مجموعه قواعد حاکم بر روابط » تعریف مختصر
حقوق را آمده است. و هنگامی که این نظم (اعم از نظم عمومی و نظم خصوصی) به خطر افتد ،
حقوق حدود و ثغور و ضمانت های مربوط به تضمین آن در جامعه را تعیین می کند. یکی از مهمترین اهداف نظم عمومی بهداشت ، سلامتی و می تواند به عنوان پدیده ای که باعث به خطر انداختن سلامتی و بهداشت عمومی و «
پسماند » ایمنی عمومی است که همچنین
محیط زیست باشد مطرح گردد.قبل از تصویب قانون
مدیریت پسماندها، هیچ مصوبه جامعی در خصوص کنترل و مقابله با پسماندها وجود نداشت و احکام و قواعد آن تابع قوانین و مقررات پراکنده ای از جمله قانون شهرداری ها ، قانون مجازات اسلامی ، (بحث آلودگی
محیط زیست ماده 688 ) قانون نحوه جلوگیری از آلودگی هوا آیین نامه بهداشت محیط و قانون طرز جلوگیری از بیماری های آمیزشی و بیماری های واگیر دار مصوب 1320 بود.قانون
مدیریت پسماندها به عنوان نقطه عطفی در توجه به نظام حقوقی
ایران به مسئله
پسماند 83/2/20 به عنوان یک قانون جامع در زمینه مقابله با آثار خطرناک آلودگی و مشکلات ناشی از پسماندها در راستای
مدیریت بهینه آنها با قید دو فوریت به تصویب مراجع قانون گذاری رسید. در این مقاله مقررات و نظام های حاکم بر پسماندها در نظام حقوقی
ایران ،قوانین مربوط به تفکیک پسماندها ،همچنین نقل و انتقال پسماندبررسی شده وسپس قواعد مربوط به دفع پسماندهاوقوانین و مقررات کیفری آنهادر
حقوق ایران ازلحاظ محیط زیستی مورد واکاوی قرارگرفته است.