بررسی سازگاری ژنوتیپ های گل محمدی ‭(Rosa damascena Mill) ‬در برخی از استان های کشور (در شرایط دیم منطقه شهرکرد چهارمحال وبختیاری)

گل محمدی از مهمترین گیاهان دارویی معطر و خوراکی است که مصارف دارویی، خوراکی و زینتی نیز دارد. خصوصیات هر گیاه اگر چه توسط ژن ها کنترل می گردد، محیط و به ویژه شرایط آب و هوایی نیز در عملکرد کمی و کیفی آن موثر است. هدف از اجرای این تحقیق که در ایستگاه تحقیقات چهارتخته شهرکرد و با استفاده از ‮‭42‬ اکسشن گل محمدی از نقاط مختلف کشور، در یک طرح آزمایشی بلوک های ناقص تصادفی و با سه تکرار اجرا شد، دستیابی به اکسشن های برتر برای صفاتی از جمله عملکرد و طول دوره گلدهی در شرایط کم آبی بود. صفات عملکرد و تعداد گل در هکتار، عملکرد و تعداد گل در بوته، درصد ماده خشک گل، وزن تک گل، نسبت وزن گلبرگ به گل کامل، دوره گلدهی و شادابی در فرم های آماربرداری ثبت گردید. نتایج نشان داد که اکسشن های مورد مطالعه از نظر عملکرد و تعداد گل در هکتار، عملکرد و تعداد گل در بوته، وزن تک گل و دوره گلدهی اختلاف معنی داری را در سطح 1 درصد دارا می باشند که بیانگر تفاوت تحمل به شرایط دیم بین اکسشن ها است. میانگین سه ساله تولید گل اکسشن های غیربومی و بومی نشان داد که اکسشن اصفهان6 با ‮‭402‬ و اکسشن چهارمحال 3 با‮‭336‬ کیلوگرم در هکتار دارای بیشترین عملکرد گل بوداند. اکسشنهای برتر گل محمدی که متحمل به کم آبی می باشند برای کاشت در اراضی دیم کم بازده و شیب دار استان توصیه می شوند ، زیرا به جز جنبههای اقتصادی و دارویی تولیدگل، به دلیل چندساله بودن گیاه، به لحاظ حفاظت خاک و آب نیز حایز اهمیت می باشند که لازم است در دستور کار دستگاه های اجرایی مرتبط قرار گیرد. بنظر می رسد برای اخذ نتیجه بهتر لازم باشد که روند تغییرات مقادیر صفات مختلف در سال های آزمایش مورد بررسی و مقایسه قرار گیرند. ارایه میانگین سه ساله صفات نتیجه گیری نهایی برای بحث و تصمیم گیری در خصوص سازگاری و عملکرد اقتصادی و توصیه های ترویجی را مشکل می سازد کلمات کلیدی: گیاهان دارویی،سازگاری، گل محمدی، دیم، چهارمحال و بختیاری و کم آبی