اثرات روی و مس بر عملکرد و کیفیت گوجه فرنگی

روی به عنوان یکی از مهمترین عناصر غذایی کم مصرف می باشد که کمبود آن در خاکهای اهکی به علت جذب سطحی روی بر رسها و یا کربنات کلسیم شایع می باشد. البته تشکیل Zn(OH)2 و یا ZnCO3 با حلالیت نسبتا کم نیز در این راستا موصر میباشد. به علاوه جذب روی و انتقال آن از ریشه به اندام هوایی تا حد زیادی به وسیله غلظت زیاد بیکربنات محدود می شود. سمیت روی نیز برای گیاهان مضر بوده و ممکن است سبب بروز کمبود برخی دیگر از عناصر غذایی به خصوص مس گردد. مس نیز از عناصر غذایی کم مصرف بوده که نقش عمده این عنصر در گیاه فعال نمودن آنزیمهای دهیدروژناز، اکسیداز، لاکاز، اکسوربیک ، اسیداکسیداز و بوتریل – کودی هیدروژناز می باشد. عوامل متعددی در قابلیت جذب مس توسط گیاه موثر می باشد. از جمله می توان به مقدار ماده آلی، مقدار و نوع رس، پ هاش خاک، حضور یونهای فلزی نظیر آهن، منگنز و آلومینیوم در خاک اشاره کرد. ضدیت عناصر روی و مس و تاثیر آنها در کاهش جذب یکدیگر در گیاهان مختلف با ثبات رسیده است. اکثر محققان ضدیت این دو عنصر را به علت رقابت آنها در محلهای جذب سطح ریشه می دانند. آنانروا با مطالعه تاثیر عناصر غذایی مختلف بر رشد و عملکرد گوجه فرنگی گزارش می کرد که مصرف عناصر ازت، فسفر و پتاسیم عملکرد را 43/4 درصد نسبت به شاهد افزایش داده است و وقتی مس به این عناصر اضافه شد عملکرد 54/ 1 درصد افزایش یافت و کاربرد روی نیز عملکرا را 63/2 درصد نسبت به شاهد افزایش داد. با توجه به اهمیت عناصر غذایی روی و مس در بهبود عملکرد و کیفیت گوجه فرنگی و همچنین آهکی و نیز سبک بودن بافت اغلب خاکها تحت کشت این گیاه در استان بوشهر که به خصوص سبب مشهود بودن کمبود روی در آنها شده است و نیز مسئله ضدیت عناصر روی ومس، لذا این طرح تحقیقاتی به منظور بررسی اثرات متقابل این عناصر بر عملکرد و کیفیت گوجه فرنگی و جذب یکدیگر توسط گیاه بمرحله اجرا در آمد.