بررسی امکان پذیری بهره گیری از مواد سیمانی سبز برای ساخت کف پوشهای خیابانی

رویدادهای فاجعه امیز ناشی از گرم شدن کره زمین در اثر گازهای گلخانه ای در سالهای اخیر موجب گردیده است تا تلاش برای یافتن مواد سیمانی جدیدی که سازگاری با محیط زیست داشته و قابلیت جایگزینی با سیمان پرتلند را دارا باشند شدت گیرد. انگیزه محرک پژوهشگران مهندسی عمران در این راستا اثرات الایندگی بسیار شدید تولید سیمان پرتلند است که تا یک سوم ازکل گازهای گلخانه ای را بوجود می اورد در برخورد با این واقعیت دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست داشگها صنعتی امیرکبیر برروی مواد سیمانی دوستدار محیط زیست که شامل خاکستر پوسته برنج و برخی از پلیمرهای معدنی بوده پتانسیل توجیه پذیری اقتصادی مناسبی برای تولید انبوه هم داشته باشند متمرکز شده اهست در بخش اغازین از این پژوهش ها کف پوش پیاده روهای شهری که حجمی گسترده در کارهای اجرایی دارد برای بررسی بیشتر انتخاب شده است جستجو در مراجع و ماخد نشان میدهد که پلیمرهای معدنی ساخهت شده از روباره کوره های اهن/ مس گدازی ، گزینه ای بالقوه مناسب می باشد که تولید آن در واحد حجم در حدود دوسوم کمتر از سیمان پرتلند گاز دی اکسید کربن تولید می کند. از این رو پژوهشی گسترده برای تعیین قابلیتهای اقتصادی این مصالح سبز با تاکید بر ویژگی های مقاومتی آن و با هدف جایگزینی بخشی یا کامل سیمان پرتلند برای ساخت کف پوشهای بتنی شهری انجام شده است.

Keywords:

کف پوشهای پیاده روسازی , پلیمرهای معدنی , مصالح سبز , پسماندهای جامد شهری