استفاده از رویکرد تقریب پیوسته جهت مکانیابی پارکینگ ها در شهری با ساختار شبک های در حضور خودروهای خودران

پارکینگ یکی از اجزای مهم سفر است به گونه ای که بخش قابل توجهی از زمان سفر صرف پیدا کردن پارکینگ می شود. اینزمان تنها به دلیل نبود فضای کافی جهت پارک نیست بلکه به خاطر عدم توزیع مناسب پارکینگ ها است. حل مشکلپارکینگ برای چند دهه یکی از چالش های برنامه ریزان و کارشناسان شهری بوده است، زیرا از یکسو بودجه کافی برایساخت پارکینگ به اندازه کافی در دسترس نیست و از سوی دیگر، عدم تأمین فضای کافی جهت پارک خودروها، نارضایتیاجتماعی را افزایش خواهد داد. خودروهای خودران می توانند تا حد زیادی مسائل و مشکلات موجود پارکینگ ها را حل کنند.یکی از مهمترین تغییراتی که خودروهای خودران ایجاد خواهند کرد تغییر الگوی سفر است. در صورت حضور خودروهایعادی در شبکه، یکی از مهمترین دغدغه افراد زمان سپری شده جهت پیدا کردن پارکینگ است، درحالیکه که با ورودخودروهای خودران افراد در مقصد سفر پیاده شده و خودرو بدون سرنشین به پارکینگ مراجعه می کند. ازاین رو، مدلسازیو فرموله کردن اثرات خودروهای خودران بر پارکینگ ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است. پژوهش حاضر به دنبال مدیریتبهینه پارکینگ ها در شهری با ساختار شبکه ای با استفاده از روش تقریب پیوسته است. نتایج نشان می دهد با افزایش سهمخودروهای خودران، تعداد پارکینگ موردنیاز و هزینه کلی شبکه کاهش می یابد. علاوه بر این، مقایسه نتایج حل دقیق وروش پیوسته نشان میدهد که جواب ها حداکثر 4 درصد اختلاف دارند که حاکی از دقت و کارایی روش تقریب پیوسته است.

Keywords:

خودروهای خودران , روش تقریب پیوسته , شبکه حمل ونقل , مکان یابی پارکینگ ها